قالب شعر: شعر نیمایی
در چمنزار لطیف خاطره
از هجوم لحظه های دور
دست هایم پر شد
کفتر احساس من
بر فراز دشت های گم شده
پرواز کرد
و هوای تازه ای
در جویبار لحظه ها جاری شد
چشم ها را که گشودم
دامن باغچه عطرآگین بود
از نسیم یاد ها
قطره های ریز باران
گونه های خاک را می بوسید
واژه های شعر
در کوچه تنهایی بود
مهربانی
بر دوش پرستو می رفت
گل های سفید عشق
در آغوش چمن
زیر باران بودند
و من در هوای تنهایی خود
در جوار گل یاسی
به تماشا بودم
چتری از دلتنگی
روی احساس و نگاهم
موج می زد
و تپش های زمان
زیر باران نیایش های من
از نفس می افتاد
