کمال مسیبی – اشگ دامان

قسم بر جام می ، صهبای عشقت مژده دادی
تو ای شق القمر لطفی نما گریانم امشب

چو پروانه منم عمری به امّید وصالت
شب و روز از فراقت پر زدم نالانم امشب

مدارا کن تو در صحرای عشقت دست من گیر
سراپا التهابم ، تشنه سامانم امشب

تو لیلایی پری رویی گلی زیبا سرشتی
پریشانم بیا بر کلبه ویرانم امشب

به امّیدی که شاید بگذری از کوی عشاق
غبار از کوی خود گیرد همه مژگانم امشب

وفا از گل ندیدم ، خسته ام در بوته زاری
نگر از بی وفایی اشگ در دامانم امشب

(کمالت ) را طلوعی بود و شادی بر لبانش
دریغ از عمر خود حالا ببین پایانم امشب