کجـا بـاز آید آن مرغـی که بـا من همقفس بـودیگـهی فـریاد خـوان گـشـتـی گـهم فـریاد رس بـودیاز آن تـرسـم کـه صـیادی بـمـکـرش صـید گـردانـدکــه او پــروا…
| کجـا بـاز آید آن مرغـی که بـا من همقفس بـودی | گـهی فـریاد خـوان گـشـتـی گـهم فـریاد رس بـودی |
| از آن تـرسـم کـه صـیادی بـمـکـرش صـید گـردانـد | کــه او پــرواز نــتــوانــد کــه دائم در قــفــس بــودی |
| نـمـی دانـم کـه بـر بـرج کـه امـشـب آشـیان دارد | بـــدام آوردمــی او را مــرا گــر زانــکــه کــس بــودی |
| چنان سرمست می گشتم ز آوازش که در شبها | کـه یـاد آوری از شـحـنـه کـرا بـیم از عـسـس بـودی |
| چـه مـرغـی بـلـبـل آوازی چـه بـلـبـل بــاز پـروازی | که این عنقای زرین بـال پـیشش چـون مگس بـودی |
| بـگـویم روشـنت ماهی سـریر حـسـن را شـاهی | که سرو ار راست می خواهی بر بالاش خس بودی |
| بـجـان گـر دسـتـرس بـودی اسـیر قـید مـحـنت را | روان در پـای شـبـرنگـش فـشـانـدن یکـنفـس بـودی |
| دریــن وادی چــه بــه بــودی ز آه و نــالــه و زاری | اگـر خـورشـیـد هـودج را غـم از بــانـگ جـرس بـودی |
| گـلـندامی طـلـب خـواجـو کـه در خـلـوتـگـه رامین | اگـر هـرگـز نـبــودی گـل جــمـال ویـس بــس بــودی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
