کارن مقدم – سلام اى باده

سلام اى همنشينِ هر شبم اى غم ، كه ميمانى
سلام اى بهترين تصويرِ يك درد امانت دار

من امشب در تو ميميرم ولى بيدار ميمانم
كه گاهى با غمت بايد مدارا كرد ، با اجبار

اگر در خود شكستى و شكستن در تو ميخندد
بخند و خنده هايش را به حال خويشتن بگذار

اگر اين تَنگِ بى روزن عبورت را نميخواهد
نگاهت را به طوفانِ شب بى انتها بسپار

چرا بايد مداوم غرق ماتم بود ، از آن روز
سواى خون دل هايم ، تماشا داشت آن ديدار

من از آيينه ميترسم مبادا بشكند در من …
پرشانى ست… تعبيرِ هزاران چشم حسرت وار

يكى بايد بيايد درد ها را ساده بنويسد
يكى بايد بخواند شعر هايم را ، تن ديوار

#كارن_مقدم