کارن مقدم – دل فرهاد

هر كجا ديدى كه شمعِ سركشى خاموش شد…
ميشود صد بار، نفرين بر صداى باد كرد

گاه اگر مخروبه اى وُّ رد پايى ديده اى
ميتوان يادى زِ يارانِ دهِ آباد كرد

گه اگر ديدى كه شب از پشت شب سر ميزند
بايد از غم دم زد و اين بغض را فرياد كرد

هر كجا باغى گرفتار خزان ديدى ، بدان
ميشود از خنده هاى دلنشينى ياد كرد

از قفس آزاد شد …اما قنارى ، پر نزد..!!
كاش ميشد شعله اى را در دلش ايجاد كرد

ديده ى گريانِ مردى را بخاطر داشتم..!!
كاش ميشد چشمِ او را با نگاهى شاد كرد

گريه هايم را طلوعِ من اجابت كرده بود
يك نظر كافيست ، يادِ لحظه ى ميلاد كرد…

#كارن_مقدم