گوهری جان نمای و پـاک چو جانگـــوهـــری پــــر ز گـــوهـــر الـــوانزده بـر پـشـت او یکـی خـایـسـکسـوده بــر روی او بـسـی سـوهـانروشـنـش کـرده هـر دو …
| گوهری جان نمای و پـاک چو جان | گـــوهـــری پــــر ز گـــوهـــر الـــوان |
| زده بـر پـشـت او یکـی خـایـسـک | سـوده بــر روی او بـسـی سـوهـان |
| روشـنـش کـرده هـر دو روی آتـش | تــنـکــش کــرده هـر دو روافــســان |
| در دو حــدش دو روی او صــیـقــل | زده الــمــاس و یــافــتـــه مــرجــان |
| نـه بــبــیـنـنــد روی او بــه یـقــیـن | نــه بـــدانــنــد حــد او بـــه گــمــان |
| زخـم او چـون قـوی نـدیـد ضـعـیف | دسـت او چـون سـبـک نیافـت گران |
| چـرخ رنگسـت و همچـو چـرخ بـدو | بــاز بــسـتــه هـمـه صـلـاح جــهـان |
| بــر ز نــاهـیـد و مــشــتــری و درو | فــعـــل بـــهــرام و گــونــه کــیــوان |
| تــیـز و روشـن چـو شـعـلـه آتــش | سـبـز و تـازه چـو شاخـی از ریحـان |
| ظــلـمـت حــرب را زدوده شــهـاب | دهـــن رزم را کـــشــــیـــده زبــــان |
| روی تـــاریــک هـــا بـــدو روشـــن | کـــــار دشـــــوارهـــــا ازو آســــــان |
| تــابــش او بــه قـصـد رانـدن خـون | لــــرزه او ز حــــرص بــــردن جــــان |
| بـر کـنـد جـان و نیسـتـش چـنگـال | بــخـورد عـمـر و نـیـسـتــش دنـدان |
| بــوده گـردون عـدل را خــورشــیـد | گـشــتــه دعــوی مـلـک را بــرهـان |
| چـرخ قـدر ولـی بـه دوسـت بـلـنـد | ســود عــمــر عــدو ازوســت زیــان |
| دوســـت را روز رزم و دشــمــن را | اصـل فـتــحــسـت و مـایـه خــذلـان |
| آلـــت یــمــن و گـــوهــر نــصـــرت | آفــت خـــود و فــتـــنــه خـــفــتـــان |
| یـار او لـعـبــتــی اســت زرد و نـزار | پـــیــکــری بـــی روان و زرد و نــوان |
| بــی قــراریــســت بــا هــزار قــرار | نــاتـــوانــیــســت بـــا هــزار تـــوان |
| قـد او هـمـچـو تــاب یـافـتــه تــبــر | ســر او هــمــچــو آب داده ســنــان |
| رویـش از خــاک دیـد گــونــه پــیـر | تـــنـــش از آب یـــافـــت زور جـــوان |
| رنـگ دادسـت شـسـتـه رویـش را | نــور خـــورشــیــد و قــطــره بـــاران |
| بــاز کــرده دهــن ســخــن گــویـد | کــه بــود گــنــگ بــاز کــرده دهــان |
| او کـــنـــد مـــشــــکــــل را حــــل | زو شــود مــبـــهــم زمــانــه بــیــان |
| نـــه بـــرو دور چـــرخ پـــوشـــیــده | نــــــه درو راز روزگــــــار نـــــهـــــان |
| رفتـن راه راسـت جـسـتـه بـه سر | خـدمـت شـاه راسـت بـسـتـه میان |
| کــار دولــت هــمــی بــپــیـرایـنــد | هــر دو در دســت خـــســرو ایــران |
| پــادشــا بــوالـمـظــفــر ابــراهـیـم | آن به حق خسرو و به حق سلطان |
| آنــکــه از مــهـر زیـبــدش افــســر | وانــکــه از چـــرخ شــایــدش ایــوان |
| خـسـروی زو چــو آسـمـان بــریـن | مـمــلــکــت زو چــو روضــه رضــوان |
| دشـت از مـوکـبـیـسـت مـرکـب او | کــه ازو عـــاجـــزســـت بـــادبـــزان |
| لـنـگـرش چـون فـروکـشـیـد رکـاب | بــاد پـایـش چـو بــر کـشـیـد عـنـان |
| از همه سـقـطـها شـدسـت ایمن | کــه بــتــگ در نــیـابــدش حــدثــان |
| ای بــه تــو زنـده مــلــت اســلــام | وی بـــه تــو تــازه ســنــت ایــمــان |
| نه چـو فـرتـو مهر در حـمـل اسـت | نـه چــو جــود تــو ابــر در نـیـســان |
| سـرکشـان را رسـول تـو شمشیر | خــســروان را خــطـاب تــو دهـقـان |
| روح بـــر جــان تــو ثــنــاگــســتـــر | عـقـل بـر هـمـت تـو مـدحـت خـوان |
| بــا فــنـا نـاچــخ تــو هـم حــمـلــه | بـــا فــلــک بــاره تــو هــم جــولــان |
| خـسـتـه تـیغ تـو نرفت و نجـسـت | جــســتــه رزم تــو نــیــافــت امــان |
| آتـــش هــیــبـــت تـــو را بـــاشــد | اخــتــر و آســمــان شــرار و دخــان |
| طـبـع تـیغ تـو سـرد و خـشـک آمد | زان شــدش خــون گــرم بــر دامـان |
| زخـم بـر خـنجـر تـو پـتـک ز دسـت | بــه دو نـیـمـه چــرا کــنـد ســنـدان |
| تـــیــر تـــر از عــقــاب یــابـــد پـــر | کــرکــســان را چــرا کـنـد مـهـمـان |
| از ســخــای تــو نـیـز گـشـت و روا | شـــغــل ضــراب و پـــیــشـــه وزان |
| نه عـجـب کـز سـخـاوت تـو کـنـون | از زر و ســیـم بــفــکــنـد حــمـلــان |
| تـکـیه بـر گـنج کـن کـه جـود تـو را | زر یـــکـــســـاعـــتـــه نـــدارد کـــان |
| ای زمین را بـه حـق شده خـسـرو | وی جــهـان را قـبــول کـرده ضـمـان |
| خــســروان را ز شــاه بــاقـی بــاد | تــا بــقــای بــقــا بــود بــه جــهــان |
| شـصـت سـال تـمـام خـدمت کـرد | پــدر بــنـده ســعــدبــن ســلــمــان |
| گــه بــه اطــراف بــودی از عــمـال | گــه بـــه درگــاه بـــودی از اعــیــان |
| دخــتـــری خــرد دارم و پـــســری | بــا دو خـواهـر بـه بـوم هـنـدسـتـان |
| دخــتــر از اشــک دیــده نــابــیـنــا | پــــســــر از روزگــــار ســــرگـــردان |
| سی چهل تن ز خویش و از پـیوند | بــسـتــه در راحـت تــو جـان و روان |
| هـمـه خـواهـان مـلـک و دولـت تـو | در ســـعــادت ز ایــزد ســـبـــحـــان |
| ای رهــانــنــده خـــلــق را ز بـــلــا | زیـن بــلــا بــنــده را تــو بــاز رهــان |
| کـه دلـم تـنگ و طـبـع مظـلم کـرد | تــنـگــی بــنــد و ظــلــمــت زنــدان |
| روز عـیـشــم ز مـحــنـت و شــدت | تـیره چـون ظلم و تـلخ چون هجـران |
| جرم من گرچه سخت دشوارست | در ره رحــمــت تـــو صــد چـــنــدان |
| بــه امـیـد آمـده بـه حـضـرت شـاه | راه زد بـــر امـــیــد مـــن حـــرمـــان |
| مـادح شــاهـم از کـه جــویـم عــز | بــنـده شـاهـم از کـه خــواهـم نـان |
| تــا کــنـد لــعــل روی لــالـه بــهـار | تـــا کـــنـــد زردرنــگ بـــرگ خـــزان |
| تـا بــود بــر سـپــهـر هـفـت اخـتـر | تــا بـــود در جــهــان چــهــار ارکــان |
| مــلــک عــالــیـت بــاد در بــیـعــت | چـــرخ گـــردانــت بـــاد در فـــرمــان |
| شــده بـــا فــتــح رای تــو قــریــن | کــرده بـــا عــدل دولــت تـــو قــران |
| ســرطـانـی بــه تــن پــر از عـلـت | ســرطــانــی بـــه دل پــر از احــزان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
