طلعت خیاط پیشه
بیا که در قدمت عطر ِ آب می ریزم
ستاره در شب ِ غم بی حساب می ریزم
در انتظار ِ حضورت نشسته ام بر در
مسیر ِ آمدنت را گلاب می ریزم
تویی که علّت ِ هر اشتیاق ِ سرسبزی
به سجده گاه ِ غمت استجاب می ریزم
به چلچراغ ِ دو چشمت قسم که بی پروا
شکسته بغض ِ عطش را شراب می ریزم
رکود و رخوت ِ شب را نمی کنم انکار
سپیده در گذرت بی حساب می ریزم
اگر نمانده تو را آرزوی پروازی
میان ِ روز و شبت عشق ِ ناب می ریزم
طلای گم شده ای در غروب ِ پائیزم
شهاب ِ صاعقه در آفِتاب می ریزم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
