قالب شعر: شعر سپید

این بار،
خطر می‌کنم،
خود را به نگاهت می‌سپارم.
آتش تنت،
واژه‌ها را به آتش می‌کشد،
بگذار دستانت،
بر تن عریانم برقصد.
بکُش مرا،
با نفس‌هایی که خورشید می‌دمد،
یک جرعه شعر برای تو،
بر لب‌هایم بنوشان.
بدون تو،
پیمانه بی‌اثر است،
تو را من،
در شعر خلق کرده‌ام.
چشمان تو،
خدای عاشقیست.