قالب شعر: غزل

شعرِ سپیدِ من برای سرخیِ دل نیست
از دل سرودن هم؛ یقین، یک کارِ مشکل نیست

احساسِ شعرم، درد دارد، از نبودِ عشق
با که، بگویم که: مرا یک یارِ همدل نیست؟

دردِ دلم، دل‌مردگی‌های مداوم هست(۱)
دستی برای عاشقی‌هایم، حمایل نیست

پیراهنِ تنهاییِ من، پارگی دارد
«بهرِ رفو کردن» ولی، سوزن به منزل نیست(۲)

کشتیِ جان، در ورطه‌ی غم‌ها شکسته‌ست‌و
دیگر قدم‌های دلم را هیچ، ساحل نیست

با این‌همه، پژمردگی، انگار ماوایم
جز خفتنِ همواره‌ها، در بسترِ گِل نیست

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

 پ. ن:

(۱) نکته‌ای پیرامون کاربردِ فعلِ «هست» از کتاب آوای احساس:

(۲) پروین عزیز سرود:

بس رفو کردم ندانستم که عمر

صد هزارش پارگی بر دامن است

گفتمش لختی بمان بهر رفو

گفت فرصت نیست وقت رفتن است

روزگارانتان سرشار از حسّ مثبت!