خلیل جوادی
پـریشبـــاحضــرت حـــــاجی کـــــــرم
شوهر دختــر خــــالـه ی مــــــــادرم
چون که مـــاشین نو خـــریـده بودن
خـدمت والـــده رسیـــــده بــــــــودن
بعدِ یــــــه کم تــارف و گفت شـنفت
یهو یه کاره رو بــــه من کرد و گـفت :
……………………………………
نشستی و این همه خوندی که چی؟
توی مخت کتــاب چپوندی کــــه چی ؟
آخــــر خـونـــــدن اوّل ســـخـتـیـــــــه
عــلم و هــــنر مـــایــــه ی بــد بخـتیه
اونــــــا کــه اهــل دانــش و کتــــابـن
بـایــد بـرن کشــکـشـونـــــو بســابـن
مــا اگـه پول گــُـــــــــنده در میـــاریم
شکر خــــدا ســوات مــوات نـــداریم
حاجیت توی توپخونه آش میرفوشه
تو این زمـــونـه ایـن کارا نون توشـه
هر چی بخوای از توی آش در میـاد
واسـه شــکم مشتری با سر میــاد
تـــــازه گیـــا کـه خـرجـــو بـالا دیدم
زد بــه ســرم یــه دکـــّه ام خــریدم
اگــــه خـــدا بخــواد بــاســود دکــّه
با حاج خـانوم میریم دوبــاره مکّــــه
مــــاه محــرم کــه بیاد دست کــــم
خر ج سه روز هـیـئـتـــو مـن مــیدم
حالا تو هی بشین رســــاله بنویس
هی توی روزنامه مقـــــاله بــنویس
دارن به روزنـــــامه چیا گــــیر میدن
دارن دکــــورهـــاشــونو تغییر میدن
به خاطر خـــودت میگم پسر جـــون
دوس ندارم بیفتی کـُــنج زنـــــــدون
می ترسم آخر چُپُقت چــــاق بـشه
یهـــو دهن دمـــــاغت اوراق بـشــه
بچــــه، تو که معدن عقل و هوشی
فردا بـــرو واسـتا کـــوپون فروشی
دو سال که بگذره تریلــــــــــیاردری
بـه شرط اینــکه هر روز هر روزبری
خــــیر سرت میگی نــویســنده ای
صحبت پول که میشه شرمنده ای
خلاصه اینکه اگـــــــــــه آدم بشی
ماشین میدم بری مسافـــر کشی
آخه به چیز نوشتن ام میگــن کــار ؟
برو پی یـــــه کـــــــار نون و آب دار
اونــــــایی که کــــــــار اداری دارن
بعـضـیاشــون خوب پولی در میارن
همساده یِ مارو که می شناسی
همین حاج اسکندر اسکــــــناسی
یه عـــــــالمه سکـّه رو سکّه چیده
الان دیگــــه تـــــوپ تکونش نمیده
همش باگُنـــده گُنده هــــا می پره
صد تــــای مارو با یه چک می خره
تـــو هــر اداره ای هــــواشو دارن
کلّی ام احــــترام بهش مـی ذارن
هر کی کارش گیره میاد سراغش
بعضیاجمعه هـــــا مـیرن تو باغش
شعر چیه ؟ کتاب کیلویی چــنده؟
ایــــن چـیزارو کسی نمی پسنـده
الان کــــتاب یه چیزی مثـل هیـچه
دوره ی مـــا دوره ی ســاندویچه
شــــــاید بگی روده درازی کـــردم
با اعصــــابت بیخودی بازی کــردم
آخه تو ام چیزی بگــــو بــــــــرادر
همش بـــه من نیگـــــا نکن تا آخر
………………………………..
والده گف: زبــــــــــون این آتـیــشه
چیزی بگه بی احــــترامی مـیـــشه
حـاجی آقا شما بــــــــــزرگ مــایـید
اونکه بـاید حرف بزنه شــــــما یــیـد
وقتیکه این حرفو به حـاجی می زد
یـواشکی بـــهـم اشـــــــاره اومـــــد
شــاید اگــــه فرصت کـافی داشتم
سر به سر حاجی کرم می ذاشتم
امّا فقط بهش همینو گــــــــفتم :
یــــــــاد ( عقاب ) خانلری می افتم
