قالب شعر: شعر نیمایی
پشت کوه های بلند
سبزه زاری است
با وسعت
پرواز کبوتر در باد
و اسب هایی چه سفید
سر به آسمان می سایند
به هم آمیخته
غوغای گل و
غرور زیبای چمن
پشت کوه های بلند
بوی باران
از میان سنگ ها
بر چهره زیبای چمن
می ریزد
عطر معراج کبوتر ها
بر دامن خاک
گل های ابدی می کارد
و صدای نفس چلچله ها
در گوش زمان می پیچد
آفتاب
در چهره روز
نور افشان است
پشت کوه های بلند
در های چمن
با وسعت یک کفشدوزک
باز است
دست های مهربانی پر بار
کبک ها می خوانند
روز در پنجره هاست
و زمین زیبا
مرغان هوا دانه بر می چینند
از کف دست هایی پر نور
و پلنگ در چرخه تقدیر خدا
می ماند
