قالب شعر: شعر سپید

با کلاه خاکستری‌اش

از پشت افق برمی‌گردد.

در دستش پاکتی نیست،

اما چشم‌هایش پر از خبرند!

قدم‌هایش بوی زمستان می‌دهند

و سایه‌اش

در کوچه می‌پیچد

مثل نخ سیاهی

که آخرین دکمه روز را می‌دوزد…!