ما؛ (من ـ تو) ماشين، جادهي چالوس و باران
با عطرِ شيرينِ تنت مأنوس و باران
با عطرِ شيرينِ تنت مأنوس و باران
موسيقيِ تُردِ «كوهِن»* از شيشه لبريز
خوابيده در پِلكت پَرِ طاووس و باران
سوسوي چشمانِ تو در تاريكيِ شب ـ
در صورتت مثلِ دوتا فانوس و باران
هر قطره دارد ميزند چنگي به شيشه؛
در گوشِ من، هر قطره چون ناقوس و باران
من خواستْگاري ميكنم از چشمهايت؛
آمادهام عشقِ تو را پابوس و باران
ـ : يك زندگيِ مشترِك را پابگيران…
…«نه» گفتنت را ميشوم مأيوس و باران…
* ترانهسرا و خوانندهي كانادايي
شاعر پرویز جنتی محب
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو