۸ کوتاه‌کلاسیک پاییزانه، (دوبیت، دوبیتی و رباعی) پیشکش به احساسِ آیینه‌وشِ شما خوبان:

🍁🍂🍁
۱
دلم بود از، نهالِ غم، چنان پاییز
محبّت، چشمکی زد؛ غصّه شد ناچیز
بیا، در باغِ قلبم؛ تا ببینی که
دل از، سبزینه‌ی احساس شد لبریز
🍂🍁🍂
۲
صفا بارید، بر دشتِ دلم، یک‌ریز
از آن گردید، غم‌های گران، ناچیز
زِ پالیزِ وجودم، مهربانی رُست
و حسّ جان، رها گشت از، نمِ پاییز
🍂🍁🍂
۳
چه پاییزِ دل‌انگیزی‌ست جاری
درونِ قلبِ پُرمِهرِ بهاری
که گفته، حسّ غم بخشد به دنیا
گُلِ پاییزِ خوش‌رنگِ شراری؟!
🍂🍁🍂
۴
به نبضِ برگ، برگِ مهربانی
نوشتم حسّ دل؛ تا «تو»، بخوانی
نوشتم که: دلم، فصل انار است
تو پاییزی؛ که آن را می تکانی
🍂🍁🍂
۵
پاییزِ دل‌انگیز و گُلِ حسّ صفا
بی‌تابی و بی‌خوابیِ نبضِ دلِ ما
من، منتظرِ بوسه‌ی بارانیِ تو
تو، منقلب از: رویشِ رویای وفا
🍂🍁🍂
۶
پیراهنِ زردِ شوق را پوشیدم
پُرشور، برای دیدنت، کوشیدم
با دیدنِ تو، قرمزِ قلبم حس کرد
از دامنِ سبزِ عاطفه، جوشیدم
🍂🍁🍂
۷
گُل‌بیز دل از: رویشِ جان‌خیز شده
سرریز دل از: شورشِ یک‌ریز شده
با شوقِ تو را دیدن و حس برچیدن
بر قامتِ من، لباسِ پاییز شده
🍂🍁🍂
۸
گُل‌بوسه‌ی احساسِ تو شورانگیز است
مشتاق به چیدنش، دلِ پالیز است
از رویشِ شورِ مِهر، در دیدنِ تو
پیراهنِ زردی به تنِ پاییز است
زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)
🍂🍁🍂

پ.‌ن:
۱_ در پاییزانه‌های جاری، رنگ زرد، علاوه بر این‌که رنگ اصلی پاییز است، نماد شور و شوق نیز می‌باشد.
۲_ همانگونه که در مقدّمه‌ی کتاب آوای احساس نیز آمده است، کاربرد ترکیباتی با واژگان «حس» و «احساس» در بیشترِ اشعارم، (چه اشعار کوتاه و چه اشعار بلند) نمودی است از تخلّص شعری‌ام؛ گرچه تخلّص الزاما در بیت پایانی نیامده است.

سپاس از خوانش پرمهرتان!