شــبــی کـز شـرف غـیـرت روز بــودکــواکـــب در او گــیــتـــی افـــروز بـــودتــو گــویـی دریـن گــنـبــد دلــفــروزز مـشـکـین مـشـبـک همی تـافـت روزه…
شــبــی کـز شـرف غـیـرت روز بــود | کــواکـــب در او گــیــتـــی افـــروز بـــود |
تــو گــویـی دریـن گــنـبــد دلــفــروز | ز مـشـکـین مـشـبـک همی تـافـت روز |
هـمــه روشــنــان دیـده در هـم زده | شـــهـــب مـــیـــل در دیـــده غـــم زده |
رسـیـد از سـر ســدره روح الـامـیـن | رســـانــیــد ز اوج فـــلــک بـــر زمــیــن |
بـراقی به جستن چو رخشنده برق | یـکـی شــعـلـه از نـور پــا تــا بــه فـرق |
چـو آهـوی چـین بـی خـطـا پـیکـری | چــو طــاووس فــردوس جـــولــانــگــی |
تــذروی رســیـده ز بــاغ بــهـشــت | فـــروزنـــده تـــر از چـــراغ بـــهــشـــت |
ز روشـن بــریـشـم مـشـعـر تــنـش | ز مـــشـــک ســـیــه زیــور گـــردنـــش |
مــدور ســریـنـی مــعــنــبــر دمــی | بـــرون از حـــد وصـــف پـــا و ســـمــی |
ز بـــی داغــیــش بـــر دل مــاه داغ | چـــو کــافــور بـــا چـــشـــم او پـــر زاغ |
چو سوسن درین بوستان تیز گوش | طـلـسـمی عـجـب بـر سـر گـنج هوش |
چـو رخش خرد بـر فلک خوش خرام | چــو تــیـر نــظــر بــر زمــیـن تــیـز گــام |
نــــبــــودی ز هـــمــــواری گــــام او | ز جـــنـــبــــش رهـــی تـــا بـــه آرام او |
چـو کشـتـی شـدی رفتـنش آشکار | ز تـــغــیــیــر وضــع یــمــیــن و یــســار |
بـه هـمـراهـیش گـر زدی تـیر کـس | فــتــادی بــه فـرســنـگ ازو تــیـر پــس |
پـیـمـبــر بـر آن بــارگـی شـد سـوار | چــو بــرگ ســمـن بــر نـســیـم بــهـار |
عـنـان عـزیـمـت ز بــطـحـا بــتـافـت | بـه یکدم ز بـطـحـا بـه اقصـی شـتـافت |
ز اقـصـی عـلم سـوی بـالـا کـشـید | ســراپـــرده بـــر چـــرخ والــا کــشــیــد |
بـــراقــش قـــدم بـــر ســـر مــاه زد | پـــی مــقـــدمـــش مـــاه خـــرگـــاه زد |
عـطــارد ز وی جــز عـطـا کـد نـکـرد | بـــه رویــش سئوال عـــطـــا رد نــکــرد |
بـه یمـنـش ز خـط خـطـا بـاز رسـت | ورق را قــلــم زد قــلـم را شــکــســت |
ز تـار طـرب زهره بـگسـسـت چـنگ | که بـر مطـربـان عـیش ازو گشـت تـنگ |
بـر آمد بـه گردون چـو مه بـی نقـاب | فـرو شـد ز شـرمـش بــه خـود آفـتــاب |
پـی صـید بـهـرام مـشـکـین کـمـنـد | چـو انداخـت چـون گـورش آمـد بـه بـند |
بـه هر بـنـده دیدش کـرم گـسـتـری | بــدو بــایـع خــویـش شــد مــشــتــری |
زحــل بــا عــلــوش ز صــدر جــلــال | چـــو مــاه نــو آمــد بـــه صـــف نــعــال |
ثـــوابـــت فـــتـــادنـــد خـــوار و دژم | بـه راهش چـو افـشـانده مشـتـی درم |
ز هـر نـقـش لـوح نـهـم سـاده شـد | پــی حــرف تــعــلــیـمـش آمــاده شــد |
چــو گـرد از پــی مـفـرش آب و گـل | بـسـاط سـماطـی «کـطـی السـجـل » |
ز حــد جــهـت پــای بــیـرون نــهــاد | قــدم از حــد هــر کــس افــزون نــهــاد |
بـدید آنچـه موسی بـجـست و ندید | شـنید آنچـه موسـی چـنان کـم شـنید |
دل پـــاک او مــخـــزن راز گـــشـــت | فــقــیـر آمــد امــا غــنـی بــازگــشــت |
ازیــن بـــام نــه پـــایــه آمــد فـــرود | بـــه گــوهــر گــرانــمــایــه آمــد فـــرود |
نثـاری کـه بـر فـرق اصـحـاب ریخـت | ز درج دو لـــب گـــوهــر نــاب ریــخـــت |
ازان گـوهر افـشـان تـوانـگـر شـدنـد | تــوانـگـر چـه، کـانـهـای گـوهـر شـدنـد |
بـه تخصیص آنان که بـی تخت و تاج | گـــرفـــتــــنـــد از تــــاجــــداران خـــراج |
یکـی «ثـانـی اثـنین » در کـنـج غـار | کـه چـون مـار شـد نـاوک جــان شـکـار |
تن خود سپـر کرد بـی تـرس و بـاک | کـه زخــمـی نـیـایـد بــر آن جــان پــاک |
دوم آنـکـه از ســکـه عــدل اوســت | کـزیـن گـونـه دیـنـار دین سـرخ روسـت |
سـیم شرمگینی که شد بـی قصور | ز شــمــع نــبــوت نــصــیـبــش دو نــور |
چـــهــارم کــه آن ابـــر دریــا نــثـــار | نـــم او کـــرم بــــرق او ذوالـــفــــقــــار |
چـو عنصر چهارند و زیشان بـه پـای | تــو را قــالــب دیــن دریــن تــنــگــنــای |
ره اعــــتــــدال ار نــــداری نـــگــــاه | مـیـانـشــان شــود قــالـب دیـن تــبــاه |
چـو هر سـفـله بـی اعـتـدالی مکن | دل از مــهـر ایـن چــار خــالــی مــکــن |
شـو از مـهر دل خـوشـه چـین همه | کــه کـیـن یـکـی هـســت کـیـن هـمـه |
مــزن طــعــن انـکــار بــر کــارشــان | چو جامی به جان دوست می دارشان |
بــود روز تــنـهـایـی و بــی کـســی | بــدیـن دوسـتـداری بــه جـایـی رسـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج