گُذرگاه
افسوس که با هر نفسی عمر گران رفت
هر لحظه از این جمع عزیزی به سفر رفت
مسرور مشو از زایش و نالان مشو از مرگ
کین خانه که بینی بسی آمد وزین خانه بسی رفت
آن طالب دنیا که گیفان به زر و سیم ودُراندوخت
وان عالِم پیری که چو مرغی به بانگ جرسی رفت
از بیش و کم چرخۀ عالَم چه گلایه؟
هم کشکُل وهم تاج امیری همگی رفت
ما ذره ای از جمعیت سِرّ جهانیم
تقدیر، که لابد زِاین خانه بباید که برون رفت
افسوس که با هر نفسی عمر گران رفت
هر لحظه از این جمع عزیزی به سفر رفت
مسرور مشو از زایش و نالان مشو از مرگ
کین خانه که بینی بسی آمد وزین خانه بسی رفت
آن طالب دنیا که گیفان به زر و سیم ودُراندوخت
وان عالِم پیری که چو مرغی به بانگ جرسی رفت
از بیش و کم چرخۀ عالَم چه گلایه؟
هم کشکُل وهم تاج امیری همگی رفت
ما ذره ای از جمعیت سِرّ جهانیم
تقدیر، که لابد زِاین خانه بباید که برون رفت
شاعر ولی یعقوبی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
