پـرستـاره ست از شکوفه بـاغ بـرخیز ای چـو حـوربـاده چـون شـمـس کـن در جـام هـای چـون بـلـورزان ســتــاره ره تــوان بــردن سـوی لـهـو و سـرورزانــکــه م…
| پـرستـاره ست از شکوفه بـاغ بـرخیز ای چـو حـور | بـاده چـون شـمـس کـن در جـام هـای چـون بـلـور |
| زان ســتــاره ره تــوان بــردن سـوی لـهـو و سـرور | زانــکــه مــی تــابــد ســتــاره وار از نــزدیـک و دور |
| هـیـچ جـایـی از سـتــاره روز روشـن نـیـسـت نـور | زین سـتـاره روز را چـنـدانـکـه خـواهی نور هسـت |
| نـســل را بــیـشــک ز کــافــور ار زیـان آیـد هـمـی | چــون کـه نـسـل شـاخ را از وی بــیـفـزایـد هـمـی |
| هـر شـب از شـاخ ســمـن کـافـورتــر زآیـد هـمـی | ســوی او زان طــبــع گــرم لـالـه بــگــرایـد هـمـی |
| گــر شــود کــافــور گــر بــاد هـوا شــایـد هــمــی | کـز سـمن چـندانکـه بـاید بـر چـمن کـافـور هسـت |
| لـالـه بــر نـرگـس چـو مـهـر و دوسـتــی آغـاز کـرد | ابــر خــرم مـجــلـسـی از بــهـر ایـشـان سـاز کـرد |
| ابـر چـون می خورد هر یک مست گشت و ناز کرد | چـــون هــزار آواز قــصـــد نــغــمــت و پـــرواز کــرد |
| نرگـس مخـمور چـشـم از خـواب نوشـین بـاز کـرد | تـا بـبـینـد لـالـه را کـو همـچـو او مـخـمـور هـسـت |
| بـرگ زرد ار حـور شـد چـون یـافـت انـدر شـاخ گـل | از گـل ســوری جــدا شــد پــر ز گـوهـر شــاخ گـل |
| تـا همـی بـیند بـه دسـت لـالـه سـاغـر شـاخ گـل | راست چون مستان گران دارد همی سر شاخ گل |
| فـاخـتـه گـویـد هـمـی وقـت سـحـر بــر شـاخ گـل | هیچ کس چون من ز یار خویشتـن مهجور هست؟ |
| جـام همچـون کوکبـست از بـهر آن تـابـد بـه شب | لــالــه هـمــرنـگ مـیـســت از بــهـر آن دارد طــرب |
| جام می خوردست بی حد ز آتش خندیدست لب | از طـبــیـعـت در بــدن خــونـسـت قـوت را ســبــب |
| گـر نـشــاط دل قـوی گـردد هـمـی نـبــود عـجــب | زانــکــه مــا را خــون رز از دیــده انــگــور هــســت |
| ای رفـیـقـان در بـهـار از بــاغ و بــسـتـان مـگـذریـد | بــر نـوا و نـغــمـه قــمـری و بــلــبــل مـی خــوریـد |
| گل همه گل شد بـه زیر پـی بـه جـز گل مسپـرید | بـاده چـون جـان گشت جـان ها را بـه بـاده پـرورید |
| چـشـم بـگـشـاییـد و انـدر روی بـسـتـان بـنـگـریـد | تـا چـمن جـز خـلد و گلبـن اندرو جـز حـور هسـت؟ |
| روزگــارم در ســـر و کــار بـــتـــی دلــگــیــر شـــد | کـودکـم چــون بــخــت بــرنـا بــوده مـن پــیـر شـد |
| روزم از بـس ظـلـمـت انـدوه و غـم چـون قـیر شـد | شـیـر رویـم قـیـر گـشـت و قـیـر مـویم شـیـر شـد |
| این تـن از زخـم زمـانـه راسـت هـمـچـون زیر شـد | گـر ز زخـم او هـمـی نـالـد کـنـون مـعـذور هـسـت |
| پــای مـن در بــنـد مــحــنـت کــرد دســت روزگــار | نـوش نـادیـده بــســی خــوردم کــبــســت روزگـار |
| تــــا شــــدم از بــــاده انـــدوه مـــســــت روزگـــار | چـون هم آید پـیش چـشمم خـوب و پـست روزگار |
| هـر زمـان گـویـم بــه زاری از شــکــســت روزگــار | یارب انـدر دهـر چـون مـن یک تـن رنـجـور هسـت؟ |
| طـبـع تـو بـحـرسـت وز گوهر بـرای مسـعود سـعد | زآفـتـاب رای خـویـشـش پـرور ای مـسـعـود سـعـد |
| خوب نظمی ساز همچـون گوهر ای مسعود سعد | رو ثـنایی بـر بـه صاحـب در خـور ای مسـعود سعد |
| در همه عـالم بـه حـکمت بـنگر ای مسـعود سـعد | تـا بـزرگـی چـون عـمـیـد نـامـور مـنـصـور هـسـت؟ |
| آنـگـه گـر خــاک ســرایـش را بــدیـده بــســپــرنـد | در مـحــل و رتــبــت از بــهـرام و کــیـوان بــگـذرنـد |
| نـشـمـرنـد احـسـان او بـا آنـکـه انـجـم بـشـمـرنـد | سـرنـپـیـچـنـدش ز سـر آنـان کـه بـر عـالـم سـرنـد |
| چـون حـقـیقـت بـنگـرنـدش گـر حـقـیقـت بـنگـرنـد | پــــیـــش زور او فــــضــــل جــــز زور هــــســــت؟ |
| چـون شـتـاب او بـبـخـشیدن شتـاب چـرخ نیسـت | جــز ز بــیـم حـشـمـت او اضـطـراب چـرخ نـیـسـت |
| زیـر پــای هـمــتــش نـیـرو و تــاب چــرخ نـیـســت | هر چـه او رد کـرد زان پـس انـتـخـاب چـرخ نیسـت |
| رای نــورانــی او جـــز آفــتـــاب چـــرخ نــیــســـت | زانکه نورش در جـهان نزدیک هسـت و دور هسـت |
| ای نـبــیـره آنـکـه مـطـلـق بــود امـرش در جــهـان | از جـهانش نـخـوتـی مـی داشـت انـدر سـر جـهان |
| از پـس او مـر تـو را گـشـتـسـت فـرمـانـبـر جـهـان | زانـکـه بــود او را هـمـیـشـه بــنـده کـمـتــر جـهـان |
| ای جـهـان فـضـل و دانـش نـیـک بـنـگـر در جـهـان | تـا جـز آن کـش بـنده مـطـبـوع بـد دسـتـور هسـت |
| ای بــه هـر جـایـی ز دانـش قـهـرمـانـی مـر تــو را | از پــی روزی خــلــقــان هـر ضــمــانــی مــر تــو را |
| بـر سـتـایش چـیـره گـشـتـه هـر زبـانـی مـر تـو را | از سـخــا در هـر هـنـر بــاشـد نـشـانـی مـر تــو را |
| بــر نـگـیـرد گـاه بــخــشـیـدن جــهـانـی مـر تــو را | گـنـج هـا بــایـد ازیـرا کـز سـخــا گـنـجــور هـسـت |
| تـا همـی از دولـت و جـاهـت بـه کـام و فـر رسـیم | وز سـخـای تــو بــه فـر و نـعـمـت بــی مـر رسـیـم |
| گـر فـلـک گـردیـم و انـدر نـظـم بــر اخــتــر رسـیـم | کـی بــه یـک پــایـه ز جـاه و رتـبــت تـو در رسـیـم |
| هـر کـه مـی آیـد ز آفـاق جــهـان مـی بــر رسـیـم | تـا بـه حـاجـت چـون سـرایت خـانه معـمور هسـت |
| شــایـد از شــادی بــه روی یـار تــو شـادی کـنـی | دولــت تـــو رام گـــشـــت از دولــت آزادی کـــنــی |
| هـمــچــو مــهــر و ابــر از زر و گــهـر رادی کــنــی | داد بــدهـی وز ســخــا بــر گــنـج بــیـدادی کــنـی |
| شـاید ار از اصـل و فـضـل خـویشـتـن یـادی کـنـی | کآن یکـی مـشـهور بـود و این دگـر مـذکـور هسـت |
| تـــا بـــرویــد لــالــه ســـوری چـــو لــالــه دار روی | جــام چـون لـالـه کـن از روی چـو لـالـه کـام جــوی |
| جـز بــه گـرد بــاغ عـیـش و گـرد قـصـر عـزمـپــوی | جــز پــی رامـش مـگـیـر و جــز گـل دولـت مـبــوی |
| نـظـم سـسـت آوردم و کـردم گـنـاه از دل بــگـوی | تــا گـنـاه مـن کـریـمـا نـزد تــو مـغــفــور هـســت؟ |
| بــاد هـمـچـون عـرضـت ایـمـن از حـوادث جـان تــو | دولــت تــو مـحــکــم و پــاکــیـزه چــون ایـمـان تــو |
| چـــرخ در حـــکـــم تـــو و ایــام دو پـــیــمـــان تـــو | کـــوکـــب بــــرتـــر فـــرود کـــنـــگـــره ایـــوان تـــو |
| چـون قـضـا بــادا هـمـیـشـه در جـهـان فـرمـان تــو | این چـنین بـاشـد بـلـی کـت دولـت مأمـور هسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
