ودودخواه – ابر رنگین کمان

ساحلِ ابرو وسیع و موجها رنگین کمان
بی محابا رفته ام در بحر آن موج گران

کشتی از لنگر تهی ، سرگشته و غرق خمار
عرشه سکّاندار او در عرصه های بیکران

موج طوفانی و نرگس ! در شگفت ام از خیال
ابرِ بی رحمِ غضب ، آرایشِ از رنگین کمان

اژدر افکن ، دل شکن ، ساحل که دیده تاکنون
تیر مژگانَش مهیّا ، پرِّ پیکان ، سایبان

آفرین دارد دلی که زد به دریای کمال
غرق شد در ساحل اسرار حیرت جاودان

از محامد انتظار عقل و هشیاری مدار
در خیالش موجها طوفانی اند و بی امان

پاره های کشتی اکنون در سواحل ، زرنگار
می درخشد چون ستاره روی سطح کهکشان