واج آرایی کسره
^^^^^
مثل صیادی که صیدش را صدایی داده رَم
میشوم ناراحت از قَهرِ مدامِ آن صنم
آن غزالِ تیزپایِ عاشقِ خوش خط و خال
رفته گویا لابلایِ نخلهایِ بیشمارِ شهرِ بم
**
رویِ کنجِ تختخوابِ پایه دارش داده لَم
قوریی از چایِ سرخِ کلکتهِ آوردهِ دَم
آن گلِ زیبایِ خوش رنگِ جمارانیِ مَن
تاب داده لایه لایه گیسوانش چون کَلم
**
اینطرف من در هوایِ ابریِ پژمردهءِ دارایِ نم
انتظارم در کنارِ ساحلِ دم کردهءِ شرجیِ جم
با دلِ افسردهءِ آزردهءِ آکنده از پروا و غم
می شمارم دانه دانه روزها را بیش و کم
