فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 26 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

هم در مدح او و تفاخر به فضائل خویش

دوش تــا صـبــحــدم هـمـه شــب مـنعرضه می کرده ام سپـاه سخـنبــــیـــشـــتـــر زان ســـپـــاه را دیـــدماز لــبــاس هــنــر بــرهـنــه بــدنامـــرای س…

دوش تــا صـبــحــدم هـمـه شــب مـنعرضه می کرده ام سپـاه سخـن
بــــیـــشـــتـــر زان ســـپـــاه را دیـــدماز لــبــاس هــنــر بــرهـنــه بــدن
امـــرای ســـخـــن بـــســـی بـــودنـــدایـن تــفـحـص نـکـرده بــد یـکـتـن
زیـن سـپــس کـار هـر یـکـی بــه سـزاســازم ار خــواهـد ایـزد ذوالــمـن
بــنـخـفـتـم چـو شـمـع تـا بـنـشـسـتزرد شـمـع انـدریـن سـپـیـد لـگـن
همه شب زین دو چشم تیره چو شبپـــر کــواکــب مــرا شــده دامــن
بــه عــجــب بــر ســر بــنـات الـنـعـشجـمـع گـشـتـه بـسـان نجـم پـرن
دم مـــــن هــــمـــــچـــــو بـــــاد در آذرچـشـم من همـچـو ابـر در بـهمن
نـرگــس و گـل شــدم کــه نـگـشــایـمجز بـه بـاد و به آب چشم و دهن
ســخــنــم نــیـســت بــر زمــانــه روانهمچو بـر روی سنگ سخت ارزن
نــاروایــی ســخــن هــمــی تـــرســمکـــه زبـــان مــرا کـــنــد الـــکـــن
خـــط مـــوهـــوم شـــد ز بـــاریـــکـــیانـدریـن حــبــس فــکـرت روشــن
یــا ز مــرمــر شـــدســـت انــدیــشـــهدر دل هـمـچـو چــشـمـه سـوزن
بــس شـگـفـتــی نـبــاشــد ار بــاشـدرنـج و تــیـمــار مـن ز دانـش مـن
بــخــت مـن زیـر فــضــل شــد نـاچــیـززانکـه بـسـیار گـشـت در هر فـن
خــیــزد از آهــن آتــشــی کــه چــو آبمــی شــود زو گــداخــتــه آهــن
آهـنــم بــی خــلــاف زانــکــه هــمــیدر دل خــویـش پــرورم دشــمــن
بـــه حــقــیــقــت چـــراغ را بـــکــشــداگـــر از حـــد بــــرون رود روغـــن
نـــشــــوم خــــاضــــع عـــدو هـــرگـــزگـر چـه بـر آسـمان کـند مسـکـن
بـــاز گـــنــجـــشـــک را بـــرد فـــرمــانشـــیــر روبـــاه را نـــهـــد گـــردن
راســت گــردد ســپـــهــر کــژ رفــتـــاررام گــــردد زمـــانـــه تــــوســــن
بــــکـــنـــم کــــار و کـــار فــــرمـــایـــمهستـم اندر دو جای تیغ و مسن
جــوشــنــم گــر شــود مــنــازع تـــیــغتـیـغ گـردم چـو او شـود جـوشـن
زان تــن مــن بـــود هــمــی بــه عــنــازان دل مـن بـود هـمـی بـه حـزن
کـانـدر افـتــاد هـمـی بــه طـبــع مـلـالکـاندر آید همی بـه عـمـر شـکـن
گــر بـــخـــواهــد خـــدایــگــان زمــیــنشــاه مــحــمـود شــهـریـار زمــن
پــادشــاهــی کــه زیــبــدش گــاه بــارمــاه و خــورشــیـد یــاره و گــرزن
نـــوبــــهـــارســـت کـــز ســـخـــاوت اوهـسـت بـر نـیکـخـواه او گـلـشـن
ســــایــــل بــــزم او ســــزد حــــاتــــمکــشــتــه رزم او ســزد بــهـمــن
چـــون یــلـــان در وغـــا بـــرانـــگـــیــزدآتــــش رزمــــگــــاه روز فــــتــــن
ای بــه هـنـگــام حــلــم صــد احــنــفوی بـه هـنـگـام حـرب صـد بـیـژن
زیـــر آلــــای تــــســــت حــــزم خــــرددون اوصـاف تــسـت غـایـت ظـن
بــاطــن دشــمـنـم چــو ظـاهـر زشــتبـاطـن مـن چـو ظـاهـرم احـسـن
عـود و چـنـدن نـه هـر دو خـوشـبـوینـدبـر زمین هر دو را یکـیسـت وطـن
چـون بــه آتـش رسـنـد هـر دو بـه هـمنـبــود فـعــل عــود چــون چــنـدن
راســتــم هـمــچــو ســرو در هـر بــابزان برم نیست همچو سرو چمن
آتــش شــغــل مـن نـجــســتــه هـنـوزدود عــــزلــــم بــــرآمــــد از روزن
تـــا چــو بـــاران رضــای تـــو بـــچــکــدبــر مـن و تـازه داردم چـو سـمـن
بـــه خــدایــی کــه آکــنــد صــنــعــشمــشــک در نــاف آهــوان خــتــن
کــه اگــر مــن شــوم بــه دانــش پــیـرهمچـنان چـون صدف بـه در عدن
چــون صــدف در هـمـه جــهـان نـکـنـمجــز بــه دریـای مـدح تــو مـعــدن
کـه جـز از تـو بـه هـیچ خـدمـت و مـدحطــمــع دارم ز خــلــق پــاداشــن
بـــر وفـــات حـــفـــاظ و ســـوک خـــردپــاره ام بــاد جــیـب و پــیـراهــن
ور نــبــاشــد بــه مــعــصــیــت راضــیبـه بـرم زانکه روبـه اسـت سـمن
ای چــو کـعـبــه وحـوش را هـمـه امـنخــلـق را قـصـر و درگـهـت مأمـن
نــیــت کـــعـــبـــه کـــرده بـــنـــده تـــوبـــنــده را زیــن مـــراد بـــاز مــزن
تــــا بــــخــــواهــــد ز ایــــزد آمــــرزشپیش از آن کش شود لبـاس کفن
بـــــنــــدد انــــدر رضـــــای یــــزدان دلتــن گــشــایـد ز بــنـد اهـریـمــن
تـــــا فـــــروزنـــــد در مـــــجـــــوس آذرتــا پــرســتــنــد در هــنــود وثــن
چــرخ مــلــک تــو بــاد بــا خــورشــیــدبــاغ لـهـو تــو بــاد پــر ســوســن

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج