چــو شــد فــروزان از تـــیــغ کــوه رایــت خــوربــســان رایـت ســلـطـان خــدایـگـان بــشــرهـوا ز تــابــش خــورشـیـد بــســت کـلـه نـورزمــیـن ز نـ…
| چــو شــد فــروزان از تـــیــغ کــوه رایــت خــور | بــســان رایـت ســلـطـان خــدایـگـان بــشــر |
| هـوا ز تــابــش خــورشـیـد بــســت کـلـه نـور | زمــیـن ز نـورش پــوشــیـده جــامــه اصــفــر |
| شـب از سـتـاره بـرافـکنده بـد شـمامه سـیم | فـرو فـکـنـد جــلـاجــل خــور از نـســیـج بــزر |
| مـصـاف لـشــکـر روز و مـصـاف لـشـکـر شــب | چــو روم و زنـگ در آویـخــتــه بــه یـکــدیـگــر |
| ولـیـک گـشـت هـزیمـت ز پـیـش لـشـکـر روم | سـپـاه زنگ و معـسـکـرش گـشـت زیر و زبـر |
| بـسـان لـشـکـر بــدخـواه دیـن حـق کـه شـود | هــزیــمــت از ســپــه پـــادشــاه دیــن پــرور |
| ســرای پــرده شـب را بــسـوخــت آتــش روز | شــب از نـهـیـبــش بــدریـد قــیـرگـون چــادر |
| نــگــار خـــود را دیــدم کـــه انــدر آمــد شـــاد | چـو ماه مشکین خـال چـو سـرو سـیمین بـر |
| ز روی خــوب بــرافــروخــتــه دو لــالــه ســرخ | پــدیـد کــرده بــه بــیـجــاده در دو عــقــد درر |
| سلام کرد و مرا گفت کاین نشستـن چـیست | مــگـــر نــداری ازیــن مـــژده بـــزرگ خـــبـــر |
| کـه قـطـب ملـت مـحـمود سـیف دولـت و دین | نــهــاد روی ســوی هــنــد بـــا هــزار ظــفــر |
| چــو ایـن خــبــر ز دلـارام خـویـش بــشـنـیـدم | ز جـای خـویش بـجـسـتـم نـهاده روی بـه در |
| نــشــســتــم از بــر آن بــرق فــعــل رعــد آوا | بــجــســت زیـر مـن آن بــادپــای کـه پــیـکـر |
| ز جــای خــویــش بــرآمــد بــســان بـــاد وزان | نــهــاد روی ســوی ره بـــســان مــرغ بـــپــر |
| بــدیـن صــفــات هـمــه راه رفــت نـعــره زنـان | بـه قـصـد خـدمت دسـتـور شـاه شـیر شـکـر |
| چــو مـن بــدیـدم فــرخــنـده درگــه شــاهـی | بــدان کـمـال بــرافـراخــتــه بــه کـیـوان ســر |
| شــدم پــیــاده و بـــر خــاک بـــرنــهــادم روی | بــه شـکـر پــیـش خــداونـد خــالـق الـاکـبــر |
| هــمـــی دویــدم روبـــان زمــیــن بـــه راه دراز | بــه روی تــا بــه بــر شــاه خــســرو صــفـدر |
| خـجـسـتـه طـلـعـت خـسـرو بـدیدم اندر صـدر | چـو آفـتــاب و چـو زهـره ز هـر دو روشـن تــر |
| تــبــارک الــلــه گــفــتــم بــدیــن پــدیــد آمــد | کـــــــمـــــــال قــــــــدرت دادار ایـــــــزد داور |
| خــدایــگــان جــهــان پـــادشــاه گــیــتــی دار | کـه رای او بــه ســر مـلـک بــر نـهـاد افـسـر |
| بــدو بــنـازد شـاهـی و تـخـت و تـاج و نـگـیـن | چـنـان کـه دیـن خـدای جـهـان بـه پـیـغـمـبـر |
| خـرد چـو جـسـمی و نامـش درو بـسـان روان | هنر چـو چـشـمـی و رایش درو بـسـان بـصـر |
| هـزار نـکـتــه بــه هـر لـفـظــش انـدرون پــیـدا | هـزار لـفـظ بـه هـر نـکـتـه اش درون مـضـمـر |
| نـیـام تــیـغ جــهـانـگـیـر او دو چــشــم قــضــا | غــلــاف خــشــت عــدو مــال او دهـان قــدر |
| صــریـر تــیـرش دارد دو چــشــم زهـره ضـریـر | خــروش کـوســش دارد و گـوش گـردون کــر |
| بــه رزمـگـاه کــمـان و ســپــر بــه گـاه جــدال | بـه دسـت خـسـرو نـاگـه بــگـریـد ابــرو قـمـر |
| بـه عـمر خـویش نخـفتـی شـبـی سـکندر اگر | بــدیـده بــودی در خــواب تــیـغـش اسـکـنـدر |
| بــه هـیـچ حـال نـگـشـتـی ز بــهـر آب حـیـات | اگــر بــیـافــتــه بــودی ز جــود شــاه مــطــر |
| چـــگــونــه گــیــرد آرام خــان تـــرکــســتـــان | چــگـونـه بــاشــد ایـمـن بــه روم اســکــنـدر |
| بـه جـنگ یشک بـپـوشد بـه پـنجـه و بـه نقود | ز بــانـگ یـوزش در بــیـشـه شـیـر شـرزه نـر |
| نـفـیـر و شــعــلـه در دشــمـنـان شــاه افـتــد | هــنــوز رایــت مــنــصـــور او مــقــیــم لــطــر |
| سـفـر کـنـد ز تــن حــاسـدانـش جــان و روان | چـو کـرد همت عـالـیش عـزم و قـصـد سـفـر |
| چــو تــیـغ شــاه مـجــرد شــود بــه گـاه وغــا | ز وهــم و هــیــبــت او در وغــا بــلــرزد ســر |
| زیــان نــبـــودی از مــرگ خــســروا خــداونــدا | بـگـیـر گـیـتـی و در وی بـسـاط دیـن گـسـتـر |
| اگـر چـو قـدر تـو بــودی بــر آسـمـان بــه عـلـو | زحــل نـمـودی از آن صـد هـزار چــنـدان خـور |
| بــه عــالـم انـدر هـر فــتــح را بــه دســتــوری | اگـر نـبــودی بــا فـتــح گـشـتـنـش هـمـسـر |
| ز بــیـم تــیـغـش بــر خـویـشـتــن کـنـد نـوحـه | هـر آهنـی کـه کـنـد بـدسـگـال از آن مـغـفـر |
| اگــر نـه هـمــت تــو داردی گــرفــتــه حــصــار | بــر آســمـان شــودی نـامـت از ســر مـنـبــر |
| خـــــدای بـــــاری شــــب را و روز روشــــن را | شــهـا ز خــشــم و ز مـهـر تــو آفــریـد مـگـر |
| بـدان دلیل درسـتـست این حـدیث که هست | یکی چـو خـشم تـو مظلم یکی چـو مهر انور |
| بـه مهر و خـشم تـو شاها همی کند نسـبـت | بـه گاه مهر بـهشـت و بـه گاه خـشـم سـقر |
| بـهـشـت و دوزخ دعـوی همـی کـنـنـد چـنـین | مـن ایـن نـگـویـم هـرگـز نـه ایـن کــنـم بــاور |
| که گر ز مهر و ز خـشـمت بـدی نعیم و جـهیم | نـشـان نـدادی کـس در جــهـان یـکـی کـافـر |
| اگـــر نــه کـــف تـــو در بـــزم زر پـــراکـــنــدی | چـنان فـتـادی مـا را گـمـان کـه هسـت مطـر |
| اگـر کـفـت را گـویـم شـهـا کـه چــو دریـاسـت | از آن کــه دارد دریــا دو چــیــز نــفــع و ضــرر |
| درســت بــاشــد قـول رهـی بــدانـکـه گـفــت | به گاه بخشش نفع است و گاه کوشش ضر |
| بـــدان بـــلـــرزد شـــاه زمـــیــن کـــه یــاد آرد | از آن عـمـود گـران ســنـگ و حــمـلـه مـنـکـر |
| یـکـی بــلـرزد بــر خــویـشــتــن ز هـیـبــت آن | ولـیـک بــاز بــرانـدیـشــد او ز حــلــم تــو بــر |
| اگـر نـه حـلـم تـو بـودی بـدان کـه جـرم زمـین | ز سـهم گـر ز تـو گـشـتـی همـه هـبـا و هدر |
| مـبــاد شـاهـا هـرگـز سـپــاه بــی تــو از آنـک | حشر بـه تو سپه است و سپه بـی تو حشر |
| ایــا ز عـــدل وز انــصـــاف بـــر نــهــاده کــلــاه | و یـا ز رادی و مـردانـگــی بــبــســتــه کــمـر |
| بـه سـوی حـضرت عالی شده بـه طالع سـعد | ســلـامـتــت هـمـراه و ســعــادتــت هـمـبــر |
| خجسته بودت و میمون شدن به حضرت شاه | خـجـسـتــه بــادت بــاز آمـدن بــدیـن کـشـور |
| بــه پـیـشـت آمـده شـاهـا پــذیـره ابــر و هـوا | نـثـار کـرد بـه پـیـشـت بـه جـمـلـه در و گـهـر |
| هــمــیــشــه تــا بــود ایـن آفــتــاب تــابــنــده | گــهــی بـــتــابـــد از بـــاخــتــر گــه از خــاور |
| گـهـی بــبــار و بــتـاب و گـهـی بــگـیـر و بــده | گـهـی بــدار و رهـا کـن گـهـی بــیـار و بــبــر |
| بــتــاب هـمـچـون مـاه و بــبــار هـمـچـون ابــر | بــگـیـر مـلـک شـهـان و بــده بــه هـر چــاکـر |
| بــدار مــلــک و رهـا کــن ز بــنـدگــانـت گــنـاه | بــیــار رایـت قــیـصــر بــبــر ز مــلــکــش فــر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
