نگاهی به شعرهای کوتاه امیر رضایی.گ – رضا کرمی

فریدریش نیچه در کتاب چنین گفت زرتشت می گوید:
((در کوهستان کوتاهترین راه از چکادست به چکاد.اما بهر ان تو راپاهایی بلند باید.گزین گویه ها می باید چکادها باشند و آنان که روی سخن به جانبشان است تنومند وبلند بال))

گزین گویه در حقیقت فرم آرمانی ایجاز در ادبیات فارسی ست.آنچه مسلم است دیگر عمر قصاید و مثنوی های بلند به سر آمده است و مخاطب امروزی آنچنان بی حوصله و درگیر عقل معاش شده است که وقتش را به ارزاتی نمی فروشد.وتن به هر خوانشی نمی دهد.
البته بر او حرجی نیست.
این شاعرست که باید جور این بی حوصلگی ها را بکشد و آنچه را پیش از این اسلافش در یک مثنوی 100 بیتی گفته اند در یک جمله چند واژه ای بسراید.
تا بار دیگر شاعری از باب محال نگوید:
گر بریزی بحر را در کوزه ای
چند گنجد قسمت یک روزه ای
شاعر امروزی دقیقا می خواهد یک دریا را در یک کوزه بریزد وشهد مخاطبش را نه روزها بلکه ماهها شیرین کند

اما شعرهای امیر رضایی:
(سارق))
در قانون عشق
برخلاف رسم زندگى
قلبها ربودنیست
سارق ستودنیست
.
.
.
سارق پریروى من
دوستت دارم.

در شعرهای کوتاه ایجاز نقش اول را بازی می کند
و در حقیقت شاعر باید با هنر خودش از کمترین ابزار بیشترین بهره را برساند در شعر فوق به نظر می رسد بعضی کلمات حشو(اضافه) باشند:
توجن داشته باشید که اگر شعر به این صورت هم کتابت شود از لطفش کم نمی شود:
در عشق
قلبها ربودنی
و
سارق ستودنیست

نکته زیبایی که در این شعر وجود دارد وبه این کلمات محدود وجه شاعرانه می دهد دیدگاه تازه ای ست که عشق به زندگی می بخشد در حالیکه در زندگی معمولی عمل ربودن و شخص سارق دارای اوصافی نکوهیده اند موجودیت عشق به این کلمات تشخص داده و به تن آنها لباسی دیگر می پوشاند .

((عشق یکطرفه))
سلولهاى خاکستریم را
هرچه میخارانم
باز
در این سوال؛میمانم
چطور عاشق دخترى شدم
که قلبش آلزایمر دارد…؟

این شعر هم با توجه به وجه سوالی که بند آخرش دارد می تواند موجز تر بیان شود:

سلولهاى خاکستریم را
می خارانم….!!

چطور عاشق دخترى شدم
که قلبش آلزایمر دارد…؟

نکته زیبای این شعر ارتباط بین سلولهای خاکستری شاعر و قلب مخاطب است شاعر دچار فراموشی ذهنی است و مخاطب خاطرات عاشقیش ماندگار نیستند
و اما شعر آخر:
در سنگلاخ رفتنت
عشق
تا کِى
لِى لِى کند؟
.
قلبهایمان یک جفت کفش

این شعر از لحاظ ایجاز مشکلی ندارد نکته زیبای نهفته در آن نیز بر می گردد به تصویر کردن مسیر پر فراز و نشیب عشق و تداعی قلبها به دو لنگه کفش، که بیانگر ریاضتی است که سالکان درطریق عشق باید تحمل کنند .

با آرزوی موفقیتهای روز افزون برای شاعر

بخش نقد ادبی | پایگاه  خبری شاعر

منبع: شعر نو