تـا کی دل خـسـتـه در گمان بـندمجرمی که کنم به این و آن بـندمبـدها که ز من همی رسـد بـر منبـر گـردش چـرخ و بـر زمان بـندمممکـن نشـود کـه بـوسـتـان گـرد…
| تـا کی دل خـسـتـه در گمان بـندم | جرمی که کنم به این و آن بـندم |
| بـدها که ز من همی رسـد بـر من | بـر گـردش چـرخ و بـر زمان بـندم |
| ممکـن نشـود کـه بـوسـتـان گـردد | گـر آب در اصـل خــاکـدان بــنـدم |
| افتـاده خـسـم چـرا هوس چـندین | بـر قـامـت سـرو بـوسـتـان بـندم |
| ویـن لـاشـه خـر ضـعـیـف بــد ره را | انــدر دم رفــتــه کــاروان بــنــدم |
| این سستی بـخت پـیر هر ساعت | در قــوت خــاطــر جــوان بـــنــدم |
| چـنـد از پـی وصـل در فـراق افـتـم | وهـم از پـی سـود در زیان بـنـدم |
| وین دیـده پـر سـتـاره را هـر شـب | تـا روز هـمـی بـر آسـمـان بـنـدم |
| وز عـجـز دو گـوش تـا سـپـیـده دم | در نعـره و بـانگ پـاسـبـان بـنـدم |
| هـرگــز نــبــرد هـوای مــقــصــودم | هر تـیر یقـین کـه در گـمان بـندم |
| کــز هــر نــظـــری طـــویــلــه لؤلؤ | بــر چــهـره زرد پــرنــیـان بــنــدم |
| چــون ابــر ز دیـده بــر دو رخ بــارم | بـــاران بــهــار در خــزان بـــنــدم |
| خـونی کـه ز سـرخ لاله بـگـشـایم | انــدر تـــن زار نـــاتـــوان بـــنــدم |
| بــر چـهـره چـیـن گـرفـتــه از دیـده | چون سیل سرشک ناردان بـندم |
| گـویی کـه همـی گـزیده گـوهرهـا | بــر چــرم درفـش کـاویـان بــنـدم |
| از کـالـبــد تـن اسـتــخـوان مـانـدم | امـیـد درین تـن از چـسـان بـنـدم |
| زین پـس کـمری اگر بـه چـنگ آرم | چون کلک کمر بر استخوان بندم |
| از ضعف چنان شدم که گر خواهم | زانـدم گـره چــو خــیـزران بــنـدم |
| در طـعن چـو نیزه ام که پـیوسـتـه | چـون نیزه مـیان بـه رایگـان بـندم |
| کار از سـخـن اسـت ناروان تـا کی | دل در ســخــنــان نـاروان بــنـدم |
| در خــور بــودم اگــر دهـان بــنـدی | مــانـنـد قــرابــه در دهـان بــنـدم |
| یک تـیر نماند چـون کـمان گشـتـم | تـا کـی زه چـنگ بـر کـمان بـندم |
| نـه دل سـبـکـم شـود در انـدیشـه | هـرگـاه کـه در غــم گـران بــنـدم |
| شــایـد کـه دل از هـمـه بــپــردازم | در مــدح یـگــانـه جــهـان بــنـدم |
| مــنـصــور کــه حــرز مــدح او دایـم | بـر گردن عقل و طبع و جان بندم |
| ای آن کـه سـتــایـش تـو را خـامـه | بــر بــاد جــهـنــده بــزان بــنــدم |
| بــر درج مـن آشــکــار بــگـشــایـد | بـنـدی کـه ز فـکـرت نـهان بـنـدم |
| در وصف تـو شـکل بـهرمان سـازم | وز نعمت تـو نقش بـهرمان بـندم |
| در ســبـــق دونــدگــان فــکــرت را | بـر نظم عنان چون در عنان بـندم |
| از ســـاز مــرصـــع مـــدیــحـــت را | بــر مـرکـب تـیـزتــگ روان بــنـدم |
| هـرگـاه کـه بــکــر مـعــنئی یـابــم | زود از مـدحـت بـرو نشـان بـنـدم |
| پـیوسـتـه شـراع صـیت جـاهـت را | بـر کـشـتـی بـحـر بـیکـران بـندم |
| تــــا در گــــرانـــبــــهـــای دریـــا را | در گـوهـر قـیـمـتــی کـان بــنـدم |
| گـردون همـه مـبـهمـات بـگـشـاید | چون همت خویش در بـیان بـندم |
| بـس خاطر و دل که ممتـحـن گردد | چون خاطر و دل در امتحان بـندم |
| صـد آتــش بــا دخــان بــر انـگـیـزم | چـون آتـش کـلک در دخـان بـندم |
| در گـرد وحـوش مـن بــه پـیـش آن | سـدی ز سـلـامـت و امـان بـندم |
| گـر مـن ز مـنـاقــب تــو تــعــویـذی | بــر بــازوی شــرزه ژیــان بــنــدم |
| مـن گـوهرم و چـو جـزع پـیوسـتـه | در خـدمـت تـو همـی میان بـندم |
| دارم گــلـه هـا و راســت پــنـداری | کـز دسـت هوای تـو زبـان بـنـدم |
| نـاچــار امـیـد کــج رود چــون مــن | در گـنـبــد کــجــرو کــیـان بــنـدم |
| آن بـه که بـه راستـی همه نهمت | در صـنع خـدای غـیب دان بـنـدم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
