ازیـن دوازده بــرجــم رســیــد کــار بــه جــانکـه رنج دیدم از هر یکـی بـه دیگـر سـانحمل سرود نوا شد به من همی شب و روزچـنانکه بـخـتـم ازو گشت رنجـه و…
| ازیـن دوازده بــرجــم رســیــد کــار بــه جــان | کـه رنج دیدم از هر یکـی بـه دیگـر سـان |
| حمل سرود نوا شد به من همی شب و روز | چـنانکه بـخـتـم ازو گشت رنجـه و پـژمان |
| بــــداد ثـــور بــــســـی شـــیـــر اول و آخـــر | بـه یک لگـد کـه بـرو زد بـریخـت ناگـاهان |
| چو شخص جـوزا هر دو شدند جـفت بـه هم | نـخــســت کـرت زادنـد بــهـر مـن احــزان |
| همیشه سـرطان بـا من بـه هر کجـا که روم | هـمـی رود کـژ و نـاچـار کـژ رود سـرطـان |
| اسـد بـسـان اسـد سـهمگین و خـشـم آلود | هـمـی بـخـاید بـر مـن ز کـین مـن دنـدان |
| ز سـنبـلـه همه داس آمدسـت قـسـمت من | اگـر چـه دانه او هسـت قـسـمـت دگـران |
| عــجــب ز مــیـزان دارم از آن کــه روزی مــن | بـه گاه دادن بـر سـخـتـه می دهد میزان |
| مـرا چـو عـقـرب عـقـرب همی زند سـر نیش | کــه درد آن نــشــود بـــه ز دارو و درمــان |
| همیشـه قـوس بـه من بـر بـسـان قوس بـزه | همـی زنـد بـه دلـم بـر زانـد هـان پـیکـان |
| ز جـدی هسـت فـزون رنج من از آنکه بـه دل | چــریـده ســبــزه لـهـوم ز روضــه امـکـان |
| عــجــب ز دلـو هـمـی آیـدم کـه نـوبــت مـن | تـهی بـرآید از چـاه و من چـنین عطشـان |
| ز حـوت خـاری جـستـه ست مر مرا در حـلق | کـه هـر زمـان کـنـم از درد او هزار افـغـان |
| چـنین دوازده دشمن که مر مراست کراست | که با همه ز یکی خویشتن نداشت توان |
| بـه حـکـمشـان کـم و بـیش تـوانگر و درویش | ز امـرشـان بـد و نـیک رعـیت و سـلـطـان |
| بــدیـن دوازده دشــمـن بــگــو چــگــونـه زیـد | اسیر دل شده مسـعود سعدبـن سلمان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
