فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 26 بهمن 1403

پایگاه خبری شاعر

نعمت الله احسانی بنافتی (احسان) – نمازِ من


* نمازِ من *

نمازِ من نه از بهر ثواب است

که برپاداری اش عینِ صواب است

نمازِ من به عشق آن نگاریست

که لطفش بر من و تو بی حساب است

مپوشان چهرهء خود را ز معشوق

نمایاندن به او عینِ حجاب است

نبیند رنگ آرامش کسی که

وجودش دائماً در اضطراب است

تمام راه ها را آزمودم

به غیر از راه او ، راه سراب است

ار آن باران ببارد از دلِ ابر

که بارش فطرتاً کارِ سَحاب است

مزن دَم در بساطِ عشقبازان

که آنجا هرچه پرسی بی جواب است

ز هشیاری کشیدم رنجِ بسیار

مرا پاداش هشیاری عذاب است

خُماری می کنم ، تقصیر من نیست

گناهِ چشمه و تقصیر آب است

شدم نزدِ طبیبِ باده نوشی

که تجویزش فقط جامِ شراب است

بگفتا : باده پُر کن ، زندگانی

در این مِحنت سَرا مِثل حُباب است

من و درد و شب و هجرانِ معشوق

بِده ساقی بِده ، حالم خراب است

نعمت الله احسانی بنافتی (احسان)
۲۵ آبان ۹۶ – بابلسر


شاعر نعمت الله احسانی بنافتی (احسان)

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر


منبع: شعر نو