نخل بیان فضیلت عشق بستن و شاخچه آغاز سبب نظم کتاب به آن پیوستن

دل فــارغ ز درد عــشــق دل نــیــســتتـن بـی درد دل جـز آب و گل نیستز عـــالــم رویــت آور در غــم عـــشـــقکه بـاشد عالمی خوش عالم عشقغــم عــشــق از…

دل فــارغ ز درد عــشــق دل نــیــســت	تـن بـی درد دل جـز آب و گل نیست
ز عـــالــم رویــت آور در غــم عـــشـــق	که بـاشد عالمی خوش عالم عشق
غــم عــشــق از دل کــس کــم مـبــادا	دلـی بــی عـشـق در عـالـم مـبــادا
فلک سرگشته از سودای عشق است	جهان پرفتنه از غوغای عشق است
اســیــر عــشــق شــو کــازاد بــاشــی	غمش بـر سـینه نه تـا شـاد بـاشی
مـی عـشـقـت دهد گـرمی و مـسـتـی	دگـر افـسـردگـی و خـود پــرسـتــی
زیـاد عـشــق عــاشــق تــازگـی یـافـت	ز ذکــر او بـــلــنــد آوازگــی یــافـــت
اگـر مـجـنـون نه مـی زین جـام خـوردی	کــه او را در دو عـــالــم نــام بـــردی
هــزاران عـــاقــل و فـــرزانــه رفـــتـــنــد	ولـی از عـاشـقـی بــیـگـانـه رفـتـنـد
نـه نـامـی مـانـد زیشـان نـی نـشـانـی	نــه در دســت زمــانــه داســتــانـی
بـسـا مرغـان خـوش پـیکـر که هسـتـند	که خلق از ذکر ایشان لب بـبـستـند
چـو اهل دل ز عـشـق افـسـانـه گـوینـد	حــدیـث بــلــبــل و پــروانـه گــویـنــد
بــه گـیـتــی گـر چــه صـد کـار آزمـایـی	همین عـشـقت دهد از خـود رهایی
متـاب از عشـق رو گر خـود مجـازیسـت	که آن بـهر حـقـیقـی کـارسـازیسـت
بــه لـوح اول «الـف بــی » تـا نـخـوانـی	ز قـرآن درس خــوانـدن کـی تــوانـی
شــنـیـدم شــد مـریـدی پــیـش پــیـری	که بـاشـد در سـلوکـش دسـتـگیری
بـگفـت ار پـا نشـد در عـشـقت از جـای	بـرو عـاشـق شـو آنگـه پـیش مـا آی
کـه بــی جــام مـی صــورت کـشــیـدن	نـیـاری جــرعـه مـعـنـی چــشــیـدن
ولــی بــایــد کــه در صــورت نــمــانــی	وز ایـن پــل زود خــود را بــگــذرانــی
چــو خــواهـی رخــت در مــنـزل نـهـادن	نــبـــایــد بــر ســر پــل ایــســتــادن
بــحــمـدالــلـه کــه تــا بــودم دریـن دیـر	بـه راه عاشـقی بـودم سـبـک سـیر
چـو دایـه مـشـک مـن بــی نـافـه دیـده	بــه تــیـغ عــاشــقـی نـافــم بــریـده
چـو مـادر بـر لـبـم پـسـتـان نهاده سـت	ز خـونخواری عشقم شیر داده ست
اگر چـه موی من اکنون چـو شیر اسـت	هنوز آن ذوق شـیرم در ضمیر اسـت
بـه پـیری و جـوانی نیست چـون عشق	دمد بـر من دمادم این فسون عشق
که جـامی چـون شدی در عاشقی پـیر	سـبـکروحـی کن و در عـاشـقی میر
بــنــه در عــشــقــبـــازی داســتــانــی	کـه بـاشـد از تـو در عـالـم نـشـانـی
بــکـش نـقـشـی ز کـلـک نـکـتــه زایـت	کـه چـون از جـا روی مـاند بـه جـایت
چـو از عـشـق این صـدا آمد بـه گوشـم	بـه اسـتـقـبـال بـیرون رفـت هـوشـم
بــه جــان گـشـتــم گـرو فـرمـانـبــری را	نــهــادم رســم نــو ســـحـــرآوری را
بــر آنــم گــر خــدا تــوفــیـق بــخــشــد	کـه نـخـلـم مـیوه تـحـقـیـق بـخـشـد
کـنـم از ســوز عـشـق آن نـکـتــه رانـی	کـه سـوزد عـقـل رخـت نـکـتـه دانی
دریــن فــیــروزه گــنــبـــد افــکــنــم دود	کــنـم چــشــم کـواکــب گـریـه آلـود
ســخــن را پــایـه بــر جــایـی رســانــم	کـه بــنـوازد بـه احـسـنـت آسـمـانـم