نجمیه مرادی – کوچه ی احساس

تا خریدار شدی پشت به دنیا کردم

هربنایی که نهادم پی آن ویران شد

عاقبت خانه نه اینجا و نه آنجا کردم

چون که آواره شدم بار دگر برگشتم

خیمه در کوچه ی احساس تو بر پا کردم

من که از جور تو در عشق تو سرگردانم

عهد و پیمان تو را از همه حاشا کردم

ذکر و امّید من این شد که تو بر می گردی

کنج آن پرده ی بی نور تو مأوا کردم

بی تو تنهایم و از سوز غزل می گویم

داغ بسیار تو را در دل خود جا کردم

نجمیه مرادی