ناهید سید – •*´¨`*• لاعلاج  •*´¨`*•.

سوگند خورده ای سَرِ ایمان خود مگر
کس با قسم که صاحب ایمان نمیشود

ای آنکه بار بار شکستی تو عهد خویش
دیگر دلم که بر سر پیمان نمیشود

آدم زیاد هست ولی بودنش چه سود
تنها به ذکر نام ، کس انسان نمیشود

در عشق اگر نبود جفا کاری و دغا
هرگز کسی ز کرده پشیمان نمیشود

گر زخم دلخراش نبود بر دل کسی
از  فرط درد، دیده ی گریان نمیشود

من باختم و برد همش سهم دیگری
این دل دیگر که بر سر تاوان نمیشود

بر من نصیحتی مکن ای فارغ از عذب
این درد لاعلاج چو درمان نمیشود
(ناهید*سید)