نام و نشان

سیده مریم جعفری

نام و نشان
.
بر درختی تکیه ای کردم همو بیدار شد

گفت من خسته ،تو را ای همنشین بیکار شد

من سرودم وز غزل، شعر از سرای این جهان

چون بدیدم با غزل رسم تن و پیکار شد

از درختی پیر یک نام و نشانی بر دو راه

من بدو گفتم ز زر راه و رهم بیزار شد

بر درختی تکیه دادن چونکه پیدا می شوی

ار بگوید نامه ی دل حلقه ای بر دار شد

نزد او گفتم ز خیرِ سَر،بلند ای دلنواز

هم بگفتا قامتم از خلقتی گل نار شد

ای صبا ای لحظه ی آشفته گو کاین داستان

از نماد آفرین بر آفرین بسیار شد

رسم من،پیر و درخت ناشناس از این غزل

هر سه از سمبل، نشان بر مسند یک یار شد
.
جمعه 20 فروردین 1395 ::
سیده مریم جعفری

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران