نـالـم ز دل چــو نـای مـن انـدر حـصـار نـایپـسـتـی گـرفـت هـمـت مـن زیـن بــلـنـد جـایآرد هـــوای نـــای مـــرا نـــالــــه هـــای زارجـــز نـــالـــه…
| نـالـم ز دل چــو نـای مـن انـدر حـصـار نـای | پـسـتـی گـرفـت هـمـت مـن زیـن بــلـنـد جـای |
| آرد هـــوای نـــای مـــرا نـــالــــه هـــای زار | جـــز نـــالـــه هـــای زار چـــه آرد هــوای نـــای |
| گـردون بـه درد و رنج مـرا کـشـتـه بـود اگـر | پــیـونـد عــمـر مـن نـشــدی نـظــم جــانـفـزای |
| نـه نـه ز حــصــن نـای بــیـفــزود جــاه مـن | دانـد جــهـان کـه مـادر مـلـکـسـت حـصـن نـای |
| من چـون ملـوک سـر ز فـلـک بـرگـذاشـتـه | زی زهره بـرده دسـت و بـه مـه بـر نـهـاده پـای |
| از دیـده گــاه پــاشــم درهــای قــیـمــتــی | وز طــبـــع گــه خــرامــم در بـــاغ دلــگــشــای |
| نـظـمـی بــکـامـم انـدر چـون بــاده لـطـیـف | خـطـی بــه دسـتــم انـدر چــون زلـف دلـربــای |
| ای در زمـانـه راسـت نـگـشـتـه مـکـوی کـژ | وی پــخــتــه نـاشـده بــه خـرد خــام کـم درای |
| امـروز پــســت گـشــت مـرا هـمـت بــلـنـد | زنــگــار غـــم گــرفـــت مــرا تـــیــغ غـــمــزدای |
| از رنــج تـــن تـــمـــام نــیــارم نــهــاد پـــی | وز درد دل بـــلـــنـــد نـــیـــارم کـــشـــیـــد وای |
| گـیـرم صـبــور گـردم بــر جـای نـیـسـت دل | گـویـم بــه رسـم بــاشـم هـمـوار نـیـسـت رای |
| عــونــم نــکــرد هـمــت دور فــلــک نــگــار | ســودم نــداد گــردش جـــام جـــهــان نــمــای |
| بـر من سـخـن نبـسـت نبـندد بـلی سخـن | چـون یک سـخـن نیوش نبـاشد سـخـن سرای |
| کـاری تــرسـت بــر دل و جـانـم بــلـا و غـم | از رمــــح آب داده و از تـــــیــــغ ســـــرگـــــرای |
| چون پشت بینم از همه مرغان درین حصار | مـمـکـن بـود کـه سـایه کـنـد بـر سـرم هـمـای |
| گـردون چـه خـواهد از مـن بـیچـاره ضـعـیف | گــیـتــی چــه خــواهـد از مـن درمـانـده گــدای |
| گر شیر شـرزه نیسـتـی ای فضل کم شکر | ور مـار گـرزه نـیـســتــی ای عــقــل کـم گـزای |
| ای محـنت ار نه کوه شـدی سـاعـتـی بـرو | وی دولـت ار نـه بــاد شـدی لـحـظـه ای بـپـای |
| ای تـن جزع مکن که مجـازیست این جهان | وی دل غمین مشو که سپنجیست این سرای |
| گـر عـز و مـلـک خـواهی انـدر جـهـان مـدار | جــز صــبــر و قــنـاعــت دســتــور و رهـنـمــای |
| ای بــی هـنــر زمــانــه مــرا پــاک در نــورد | وی کــوردل ســـپـــهــر مــرا نــیــک بـــر گــرای |
| ای روزگــار هـر شــب و هـر روز از حــســد | ده چـه ز مـحـنـتــم کـن و ده در ز غـم گـشـای |
| در آتــش شـکـیـبــم چـون گـل فـرو چـکـان | بــر ســنــگ امــتــحــانــم چــون زر بــیــازمــای |
| از بــهـر زخــم گـاه چــو سـیـمـم فـرو گـداز | وز بـهـر حـبــس گـاه چـو مـارم هـمـی فـسـای |
| ای اژدهـای چــرخ دلــم بــیـشــتــر بــخــور | وی آســیـای چــرخ تــنــم تــنــگ تــر بــســای |
| ای دیـده ســعــادت تــاری شــو و مــبــیـن | وی مـــادر امـــیـــد ســـتـــرون شـــو و مـــزای |
| زین جـمله بـاک نیسـت چـو نومید نیستـم | از عــفــو شـــاه عـــادل و از رحـــمــت خـــدای |
| شـاید کـه بـی گـنـه نـکـنـد بـاطـلـم مـلـک | کـانـدر جـهـان نـیـابــد چـون مـن مـلـک سـتـای |
| مسـعـود سـعـد دشـمن فـضـلسـت روزگار | ایـن روزگــار شــیـفــتــه را فــضــل کــم نـمـای |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
