از کـرده خـویـشـتــن پــشـیـمـانـمجـــز تـــوبـــه ره دگـــر نـــمـــی دانـــمکـارم هـمـه بـخـت بـد بــپـیـچـانـددر کــام زبــان هـمــی چــه پــیـچــا…
| از کـرده خـویـشـتــن پــشـیـمـانـم | جـــز تـــوبـــه ره دگـــر نـــمـــی دانـــم |
| کـارم هـمـه بـخـت بـد بــپـیـچـانـد | در کــام زبــان هـمــی چــه پــیـچــانـم |
| این چـرخ بـه کـام مـن نمـی گـردد | بــر خـیـره سـخـن هـمـی چـه گـردانـم |
| در دانـش تـیـز هـوش بــرجـیـسـم | در جــنــبــش کــنــد ســیــر کــیــوانــم |
| گــه خـــســـتـــه آفــت لــهــاوورم | گــه بــســتــه تــهــمــت خــراســانــم |
| تـا زاده ام ای شـگفت محـبـوسـم | تـــا مــرگ مــگــر کـــه وقـــف زنــدانــم |
| یک چند کشید و داشت بـخت بـد | در مـــحـــنـــت و در بـــلـــای الـــوانـــم |
| چـون پـیـرهـن عـمـل بــپـوشـیـدم | بـــگــرفــت قــضــای بـــد گــریــبـــانــم |
| بـر مغز من ای سـپـهر هر سـاعت | چـنـدین چـه زنی کـه مـن نه سـنـدانم |
| در خون چـه کشی تـنم نه زوبـینم | در تــف چــه بــری دلــم نـه پــیـکــانــم |
| حمله چـه کنی که کند شمشیرم | پــویـه چـه دهـی کـه تــنـگ مـی دانـم |
| رو رو کـه بــایـســتــاد شــبــدیـزم | بـس بـس که فـرو گسـسـت خـفـتـانم |
| سـبــحـان الـلـه مـرا نـگـویـد کـس | تــا مـن چــه ســزای بــنـد ســلـطـانـم |
| در جــمــلــه مـن گــدا کــیـم آخــر | نــه رســتـــم زالــم و نــه دســتـــانــم |
| نـه چــرخ کـشـم نـه نـیـزه پــردازم | نـه قــتــلــغ بــر تــنــم نـه پــیـشــانــم |
| نــه در صـــدد عــیــون اعـــمــالــم | نــــه از عـــــدد وجـــــوه اعــــیــــانــــم |
| مـن اهل مـزاح و ضـحـکـه و رنجـم | مـــرد ســـفـــر و عـــصـــا و انـــبـــانــم |
| از کــــوزه ایــــن و آن بــــود آبـــــم | در ســـفـــره آن و ایـــن بــــود نـــانـــم |
| پــیـوســتــه اســیـر نـعـمـت ایـنـم | هـــمــــواره رهـــیـــن مــــنــــت آنــــم |
| آنسـت همه کـه شـاعـری فـحـلم | دشــوار ســخــن شــدســت آســانــم |
| در سـینه کـشـیده عـقـل گفـتـارم | بـــر دیــده نـــهــاده فـــضـــل دیــوانـــم |
| شـاهین هنـرم نـه فـاخـتـه مـهـرم | طـوطـی سـخـنـم نـه بــلـبــل الـحـانـم |
| مـــر لؤلؤ عــــقـــل و در دانـــش را | جــــاری نــــظــــام و نــــیــــک ورانــــم |
| نـقـصـان نـکـنم کـه در هنـر بـحـرم | خـــالــی نــشـــوم کــه در ادب کــانــم |
| از گـــوهـــر دامـــنـــی فـــرو ریــزد | گــر آســتــیــی ز طــبــع بــفــشــانــم |
| در غـیـبــت و در حــضــور یـکـرویـم | در انـــده و در ســـرور یـــکـــســــانـــم |
| در ظـلمت و عـدل روشـن اطـرافـم | در زحــمـت و شــغــل ثــابــت ارکــانـم |
| بــا عــالــم پــیـر قــمـار مـی بــازم | داو سه سه و سه شش همی خوانم |
| وانـگـه بــکـشــم هـمـه دغــای او | بـــنـــگـــر چـــه حـــریــف آب دنـــدانــم |
| بــســیــار بــگــویــم و بــرآســایـم | زان پـس کـه زبــان بــسـی بــرنـجـانـم |
| کـس در مـن هیچ سـر نـجـنـبـانـد | پـس ریـش چـو ابـلـهـان چـه جـنـبــانـم |
| ایزد داند کـه هسـت همچـون هم | در نــیــک و بــد آشــکــار و پــنــهــانــم |
| والـله کـه چـو گـرگ یوسـفـم والله | بــر خــیـره هـمــی نــهـنــد بــهـتــانــم |
| گــر هـرگــز ذره ای کــژی بــاشــد | در مـن نـه ز پــشـت سـعـد سـلـمـانـم |
| بــر بــیـهـده بــاز مـبــتـلـا گـشـتـم | آورد قـــضـــا بــــه ســـمـــج ویـــرانـــم |
| بــکـشـفـت سـپـهـر بــاز بــنـیـادم | بــشــکــســت زمــانـه بــاز پــیـمــانــم |
| در بـنـد ز شـخـص روح مـی کـاهم | از دیــده ز اشـــک مـــغـــز مـــی رانــم |
| بـیهش نیم و چـو بـیهشـان بـاشم | صــرعــی نـیـم و بــه صــرعـیـان مـانـم |
| غـم طـبـع شـد و قـبـول غـم ها را | چـــون تـــافـــتـــه ریــگ زیــر بـــارانـــم |
| چون سایه شدم ضعیف در محنت | وز ســایـه خــویــشــتــن هــراســانــم |
| بــا خــنـجــر زخــم یـافــتــه گـویـم | بـــا کــوژی خــم گــرفــتــه چــوگــانــم |
| انـدر زنـدان چـو خـویـشـتـن بـینـم | تـــنــهــا گــویــی کـــه در بـــیــابـــانــم |
| در زاویـــه فـــرخـــج و تـــاریـــکـــم | بــا پــیـرهــن ســطــبــر و خــلــقــانــم |
| گـوریـســت سـیـاه رنـگ دهـلـیـزم | خـــوکــیــســـت کــریــه روی دزبـــانــم |
| گـه انـده جـان بـه یأس بــگـسـارم | گــه آتــش دل بــه اشــک بــنــشــانـم |
| تـن سخت ضعیف و دل قوی بـینم | امــیــد بـــه لــطــف و صــنــع یــزدانــم |
| بـــاطــل نــکــنــد زمــانــه ام زیــرا | مـــن بــــنـــده روزگـــار پــــیـــمـــانـــم |
| والـلـه کـه چـو عـاجـزان فـرو مـانم | هـر گـه کــه بــه نـظــم وصــف او رانـم |
| حــری کــه مـن از عــنـایـت رایـش | بـــا حــاصــل و دســتـــگــاه امــکــانــم |
| رادی کـــه مــن از تـــواتـــر بـــرش | در نـــور عـــطـــا و ظـــل احـــســـانـــم |
| ای آنکه همیشه هر کجـا هستـم | بــر خــوان ســخــاوت تــو مــهــمــانــم |
| بـی جـرم نگر کـه چـون در افـتـادم | دانـی کــه کــنـون چــگــونـه حــیـرانــم |
| بـــر دل غـــم و انــده پـــراکـــنــده | جــمــع اســت ز خــاطــر پــریـشــانــم |
| زی درگـه تــو هـمـی رود بــخـتــم | در ســایــه تـــو هــمــی خــزد جــانــم |
| مـظـلـومـم و خـیزد از تـو انـصـافـم | بـــیــمــارم و بـــاشــد از تـــو درمــانــم |
| آخــر وقــتــی بــه قــوت جــاهــت | مـن داد ز چــرخ ســفــلــه بــســتــانـم |
| از مــحــنــت بــاز خــر مــرا یـک ره | گــرچــنـد بــه دســت غــم گــروگــانـم |
| چـون بـخـریدی مـرا گـران مشـمـر | دانـــی کـــه بـــهــر بـــهــایــی ارزانـــم |
| از قـصـه خـویـش انـدکـی گـفـتــم | گــرچــه ســخــنـســت بــس فــراوانـم |
| پـیوستـه چو ابـر و شمع می گریم | ویـن بـیـت چـو حـر زو ورد مـی خـوانـم |
| فـریـاد رســیـدم ای مـســلـمـانـان | از بـــهــر خـــدای اگــر مــســلــمــانــم |
| گر بـیش بـه شغل خویش بـرگردم | هـم پــیـشــه هــدهــد ســلــیـمــانــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
