می خواهم از تو بشنوم

می خواهمت سرود بت ِ بذله گوی من
روی لبش شکفت گل ِ آرزوی من
خندید آسمان و فرو ریخت آفتاب
در دیده ی امیدم باران ِ روشنی
جوشید اشک ِ شادی ازین پرتوافکنی
بخشید تازگی به گل ِ گلشن ِ شباب
می خواهمت شنفتم و پنداشتم که اوست
پنداشتم که مژده ی آن صبح ِ روشن است
پنداشتم که نغمه ی گم گشته ی من است
پنداشتم که شاهد ِ گمنام آرزوست !
خواب ِ فریب باز ز لالایی امید
در چشم ِ آزمایش ِ من آشیانه ساخت
نای امید باز نوای هوس نواخت
باز از برای بوسه دل ِ خواهشم تپید
می خواهمت شنفتم و دنبال ی این سرود
رفتم به آسمان ِ فروزنده ی خیال
دیدم چو بازگشتم ازین ره شکسته بال
این نغمه ، آه ! نغمه ی ساز ِ فریب بود
می خواهمت بگو و دگرباره ام بسوز
در شعله ی فریب ِ دم دلنشین خویش
تا نو کنم امید ِ شکیب آفرین ِ خویش
آری تو هم بگو که درین حسرتم هنوز
پایان این فسانه ی ناگفته ی تو را
نیرنگ این شکوفه ی نشکفته ی تو را
می دانم و هنوز ز افسون ِ آرزو
در دامن ِ سراب ِ فریبنده ی امید
در جست و جوی مستی ِ این جام ناپدید
می خواهم از تو بشنوم ، ای دلربا ، بگو !