نهالی کوچکی ، بودم به گلزار
شدم با عشق تو ،پربرگ و پربار
شدم با عشق تو ،پربرگ و پربار
چوگشتم من درختی شادو پربرگ
خزان شد عاشقی برگش همه زار
وزیدی هم چو بادی ، در گلستان
و چیدی هرچه برگم بود ،از دار
دراین پاییز غمگین عشق شد سرد
و من ازعشق سردت زار و بیمار
کنون با شاخه هایی خشک و لرزان
……….شدم تنها و، با قلبی گرفتار
مینو زکی پور 19/ 12/ 95
شاعر مینو زکی پور
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
