میلاد غلامی – مهمان ناخوانده

افکار تو این روزها، طعم جدایی میدهد
شیرینی طعم لبت، زهری است در فنجان من

ناخوانده بر قلبم زدی، من هم سراپا وهم تو
این رسم مهمانی نبود، ای آخرین مهمان من

گفتی گنه کاری برو، این رسم دل دادن نبود
گفتم تمنا میکنم ای مریم گلدان من

زلفان تو کافر کند ، هر عارفی بر مِنبری
خوبان همه بد میشوند در منطق و عرفان من

رفتی، بلاها آمدند، برگرد و جانم را بگیر
مرگم به دستت بهتر است ای نسخه ی درمان من

برگرد و تیمارم کن و اعجاز خود آغاز کن
گر برنگردی سوی من ، این میشود پایان من