قالب شعر: چهار پاره
دلم میخواهدت؛ مانندِ وقتی
که نبضت در درونم پلک میزد
تمامِ قطرههای حسّ جان را
چو مروارید، روی سِلک میزد
***
همان وقتی که احساست، دلم را
به مرزِ شورشِ رویا رسانید
جنونِ موجِ بیتابِ عطش را
به ژرفای دلِ دریا رسانید
***
به یادِ آن زمانهای پر از مهر
بزن چشمک؛ ببینم باز هستی؟
برای عشقورزیهای ممتد
هنوز آمادهی پرواز هستی؟
زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)