مهسا مسعود – پدرانــــــــه

چون گلــــی در بوستان و مــن چنان خار و خسی
بر گـــــل ِروی تـــــــــو بنگـر چه چه مستانه ام

بلبلان از شوق ِرویت عاجزند در نغمــــــــــــه ها
نغمه گر شو ای عزیـــــزم ، تـــــــو بیا در خانه ام

چـــون قناری میزنی چه چه در این سایـــت ِادب
ای قناری ، خوش سرایی کن در این کاشانــــــه ام

بین که “مهسـا” دخترت باشد در این سایت و یقین
چون “پــــــــدر” هستی برایم شاعر ِفرزانـــــه ام

مهســـــا مسعـــــود

پ.ن : بداهه ی تقدیمی زیر کامنت استاد ماشاءالله پوردامغان اعمی گرامی ، که همچون “پدر” برایم عزیز است .