مهسا مسعود – رقــص جــدایی

یک عمـــــــــــر با غمِ یار ، قلم زدم نوشتم
از روزگارِ پُـر غـــــــــــم ، از باطن و سرشتم

لیلای بی وفــــــــایی ، بهارِ مــــن مالِ تو
من میروم به گریــــــــــه ، دنبالِ سرنوشتم

تنهایی و اسیـــــــــری ، در رقصی از جدایی
بنشسته با حسرتی ، بــه روی خِشت ؛ خِشتم

دور از هـــــــزار بهتان ، دلگـــــــرمِ آرزوها
بذرِ محبتت را ، در خاکِ سینــــــــــه کِشتم

مقصودم از غـــــزل ها ، دورویی و ریا نیست
جایی که عشـــــــق باشد ، آنجا شود بهشتم

“مهســــا” به طعنه گفتا ، دنیا پُر از دورنگیست
صـــــــدق و صفـا ندیده ، شبهای تار و زشتم

مهســــــــا مسعــــــــود