مهران اسدپور – معبود بی همتا …

بَس که ما مشغولِ این « دُنیایِ وا نَفسا » شدیم ؛
رفته از خاطر ، که حتی ؛ از کجا پیدا شدیم !

از عدم بودیم و « حَق » آورد ما را در وجود ؛
جان ، به تَن ، بخشید و ما هم ساکنِ دنیا شدیم

ذره ای در قَعرِ عالم تا ابد مَفقود و گُم ؛
قطره ای نا دیدنی در عُمقِ این دریا شدیم

عده ای از ما چنان «کابوس» لبریز از جُنون ؛
عده ای دیگر پر از ”احساس” چون «رویا» شدیم

از شرابِ « ساقیِ مُطلق » گروهی مَستِ مست ؛
جمعِ دیگر ، « نَشئِه » از اندیشه ای ”والا” شدیم

در خراباتِ یقین گاهی چو ”خُم” لبریزِ ”مِی” ؛
گاه در دستانِ « رِندان » ، ساغر و مینا شدیم

در پیِ”عشقِ مجازی” ، عُمرِ ما ؛ بر باد شد ؛
پیشِ”معشوقِ حقیقی” ، عاقبت ؛ رُسوا شدیم

یک زمان ؛ بی دین و کافر ، یک زمان ؛ اَهلِ کتاب ؛
ما ؛ « مسلمان و کلیمی » ؛ « گبر ، یا ، تَرسا » شدیم

مدتی ؛ « جَهلِ مُرَکّب » ، ره نمایِ ؛ خَلق بود ؛
تا به « تدبیرِ الهی » ؛ کم کمَک ، دانا شدیم

جسم و جان ، در راهِ دَرکِ ذاتِ « رَب » فرسوده شد ؛
تا که از ”اِکسیرِ” ، اِدراکش چنین «بُرنا» شدیم

« چَشمِ سَر » از دیدنِ بَطنِ حقایق عاجز است ؛
آنقَدَر با « چشمِ دل » دیدیم تا بینا شدیم !

گرچه « مهران » از رُموزِ ”لامَکانها” غافلیم ؛
لاجَرَم ، ”مَسحورِ” این ؛ « م‍َعبودِ » بی همتا شدیم !!!

« مهران اسدپور »