شب شد و واژه واژه ترا ياد كردم
ندانم چرا دست به تيغ فرهاد كردم
صبورم شكست، جامه ام دريد از غم
كجاست شبي كه بي تو فرياد كردم
جز شكستم نبود آشناي قلب سنگينم
مرگ خوش آرزوي دل بيداد كردم
نوشتم از دلي بينوا در شبي تنها
دانم كه بيهوده راز دل به باد كردم
طلوعم غم و غروبم غم و همه غم
صبح و شب ياد خسرو كيقباد كردم
به ساز شكسته ام هيچ ماجرا نيست
اميد را فداي وصل بي بنياد كردم
گر روا نبود اين چه درديست در من
جان و دل فداي دل نا شاد كردم
عمرم به سر آمد و تار و پودم گسست
افسوس همه عمر گران به باد كردم
نسيما دمي نشين به دور از همه اغيار
كه شايد دمي درد ز دل آزاد كردم
ندانم چرا دست به تيغ فرهاد كردم
صبورم شكست، جامه ام دريد از غم
كجاست شبي كه بي تو فرياد كردم
جز شكستم نبود آشناي قلب سنگينم
مرگ خوش آرزوي دل بيداد كردم
نوشتم از دلي بينوا در شبي تنها
دانم كه بيهوده راز دل به باد كردم
طلوعم غم و غروبم غم و همه غم
صبح و شب ياد خسرو كيقباد كردم
به ساز شكسته ام هيچ ماجرا نيست
اميد را فداي وصل بي بنياد كردم
گر روا نبود اين چه درديست در من
جان و دل فداي دل نا شاد كردم
عمرم به سر آمد و تار و پودم گسست
افسوس همه عمر گران به باد كردم
نسيما دمي نشين به دور از همه اغيار
كه شايد دمي درد ز دل آزاد كردم
تیر 1391
شاعر مهدی یارمحمدی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
