ای گوزل آیه عشقین اوزادان نازلی سسین
نه گوزل گوزلره گورسندوروسن سن فره سین
بیر سبد اولدوزا بنزیر باخیشون من گوره لی
گوزووی تاخ گوزومه قوی گوزومی بیر بزه سین
وره رم بیر باخیش او گوزلره من هر نه والا
سالیرام گولومه هی گوزلره باخماق هوسین
بیر نظر باخ منه تا شهد و شکردن بول اولوم
باخیشا آخداریرام نازلی سوزون تپ تزه سین
سن باخاندا منه ساری آچیلیر قول قاناتیم
ایتیریرم سوزمی اما تاپیر ال تپه سین !
وعده وردون اتوراخ سر محبت گل آچا
قورخورام غنچه عشقیم چکه آخر نفسین
گل سن اگلش دارییم طره گیسولری بیر
توخویوم هر غزله طره لرین من هره سین
هر گلستان گلی بنزیر که گوزل گوزلرووه
باسمیشام باقریما من سایمامیشام آق قره سین
تا گلیرسن یوخوما شوقا گلیر دیل دوداقیم
دادیرام ذوقیلا سنلن یوخومون بال کره سین
لعل لب وصفینه هی آهیله حسرت چکیرم
” گل دوداقوندان اوپوم منده دادیم بال مزه سین “
سوزلریمی دییرم من باش آچان غنچه لره
غصه نین یارپاقی ایستر که منی اوسته له سین
=== تیر ماه 965 ===
– مصرع دوم از بیت دهم ، متعلق به آقای دکتر علی قدسی ( پزشک جراح ) است . با یک کلمه اصلاح
ترجمه به فارسی :
ای زیبایی که صدای نازنین آیه عشق را بلند و مطول می کنی – چه زیبا به چشمها فر و شکوهش را می نمایانی .
من می بینم که نگاه تو به یک سبد ستاره می ماند – چشمت را به چشم من بدوز تا آن را مزین کند .
من به یک نگاه به آن چشمها هر چه که باشد می دهم – هر آن هوس نگاه به چشمها را در دل خود می اندازم .
یک نظر به من نگاه کن تا مشحون از شهد و شکر شوم – برای نگاه دنبال سخن نازی که تر و تازه باشد می گردم .
وقتی به سمت من نگاه می کنی پر و پال می گشایم – حرف خودم را گم می کنم ولی دست ، سرم پیدا می کند .
وعده دادی که بنشینیم تا سر محبت گل باز کند – می ترسم که غنچه عشقم نفس های آخر خود را بکشد .
بیا و بنشین تا طره گیسوان را لختی شانه کنم – به هر غزلی یکی از آن طره ها را ببافم .
هر گلی از گلستان که شبیه چشمان زیبای توست – به آغوش کشیده و به سفید و سیاه آن توجهی نکرده ام .
تا به خوابم می آیی لب و زبانم به شوق می آیند – با تو با ذوق کره و عسل خوابم را می چشم .
هر دم آه و حسرت وصف لعل لب را می کشم – بیا بر لبت بوسه زنم تا من هم طعم عسل را بچشم .
من حرفم را به غنچه های سر باز کرده می گویم – برگ غصه می خواهد که بر من غالب شود .
نه گوزل گوزلره گورسندوروسن سن فره سین
بیر سبد اولدوزا بنزیر باخیشون من گوره لی
گوزووی تاخ گوزومه قوی گوزومی بیر بزه سین
وره رم بیر باخیش او گوزلره من هر نه والا
سالیرام گولومه هی گوزلره باخماق هوسین
بیر نظر باخ منه تا شهد و شکردن بول اولوم
باخیشا آخداریرام نازلی سوزون تپ تزه سین
سن باخاندا منه ساری آچیلیر قول قاناتیم
ایتیریرم سوزمی اما تاپیر ال تپه سین !
وعده وردون اتوراخ سر محبت گل آچا
قورخورام غنچه عشقیم چکه آخر نفسین
گل سن اگلش دارییم طره گیسولری بیر
توخویوم هر غزله طره لرین من هره سین
هر گلستان گلی بنزیر که گوزل گوزلرووه
باسمیشام باقریما من سایمامیشام آق قره سین
تا گلیرسن یوخوما شوقا گلیر دیل دوداقیم
دادیرام ذوقیلا سنلن یوخومون بال کره سین
لعل لب وصفینه هی آهیله حسرت چکیرم
” گل دوداقوندان اوپوم منده دادیم بال مزه سین “
سوزلریمی دییرم من باش آچان غنچه لره
غصه نین یارپاقی ایستر که منی اوسته له سین
=== تیر ماه 965 ===
– مصرع دوم از بیت دهم ، متعلق به آقای دکتر علی قدسی ( پزشک جراح ) است . با یک کلمه اصلاح
ترجمه به فارسی :
ای زیبایی که صدای نازنین آیه عشق را بلند و مطول می کنی – چه زیبا به چشمها فر و شکوهش را می نمایانی .
من می بینم که نگاه تو به یک سبد ستاره می ماند – چشمت را به چشم من بدوز تا آن را مزین کند .
من به یک نگاه به آن چشمها هر چه که باشد می دهم – هر آن هوس نگاه به چشمها را در دل خود می اندازم .
یک نظر به من نگاه کن تا مشحون از شهد و شکر شوم – برای نگاه دنبال سخن نازی که تر و تازه باشد می گردم .
وقتی به سمت من نگاه می کنی پر و پال می گشایم – حرف خودم را گم می کنم ولی دست ، سرم پیدا می کند .
وعده دادی که بنشینیم تا سر محبت گل باز کند – می ترسم که غنچه عشقم نفس های آخر خود را بکشد .
بیا و بنشین تا طره گیسوان را لختی شانه کنم – به هر غزلی یکی از آن طره ها را ببافم .
هر گلی از گلستان که شبیه چشمان زیبای توست – به آغوش کشیده و به سفید و سیاه آن توجهی نکرده ام .
تا به خوابم می آیی لب و زبانم به شوق می آیند – با تو با ذوق کره و عسل خوابم را می چشم .
هر دم آه و حسرت وصف لعل لب را می کشم – بیا بر لبت بوسه زنم تا من هم طعم عسل را بچشم .
من حرفم را به غنچه های سر باز کرده می گویم – برگ غصه می خواهد که بر من غالب شود .
شاعر مهدی گرمرودی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
