مهدی قربانی ثمین – مرد مهتابی ( در سوگ دوست )

گرچه سختی ها دید در مسیر این راه
لیک او مردی بود پر ز مهر و امید

او که درمان میکرد دردها با لبخند
عاقبت با دردش پرکشید تا خورشید

چونکه عارف بود و اهل اخلاق وادب
با همه یکرنگ بود،همچویک قوی سپید

عاشق جنگل وکوه ، رود ودشت سرسبز
در مه فروردین ، به وصالش برسید

قاصراست این قلم ازوصف یک مرد نکو
او که چون مهتابی نور داد و خوابید

…………..

پ ن : یکسال گذشت / از مرگ ، یه مرد