مهدی عابد ابراهیمی – سوده

شب و روزم شده سوده سیه چون بافه ی مویت
اگر احوال دل پرسی پریشانتر ز گیسویت

نخواه از برده ی کویت نظر برگیرد از رویت
که همچون طفل و گهواره تنیده خلقم از خویت

دو چشمت شوخ و سکرآلود لبت تالاری از یاقوت
بخوانم با می و یاقوت که با دل پرکشم سویت

نگاهت شرب صافی بود مرا یک جرعه کافی بود
که گردد دیده مدهوش از ترنجستان ابرویت

اگر بر دل نشانیدم ز هر دامی رهانیدم
می از کوثر چشانیدم تو با چشمان آهویت

تو رفتی عافیت باشد ولی دل مرغ دربند است
قفس برگیر از این مرغک که مسحورم بجادویت

شدم دربرزخی حیران ندانم مصلحت درچیست
خرد منعم کند از تو دلم دارد تکاپویت

قدح تا سامری پرکن خرابم کن خرابم کن
چنان مستم کن ای ساقی لبم بوسد النگویت

دلا زین بحر پرتشویش چه حاجت باشدش درویش
رضایت هایت ای دنیا نی ارزد بر هیاهویت

فلک زین عاشق آزاری چه حاجت راطلب داری
ندیدم رنگی از عدل و عدالت در ترازویت

#مهدی_عابد_ابراهیمی
تقدیم شما اساتید جان