وه که مژگان قشنگ تو چه تابی دارد
چشم زیبات چه رنگی و چه آبی دارد
لب لعل تو عجب رنگ شرابی دارد
باغ رویت گل بی حد و حسابی دارد
دست بردم که کنم ناز سر و موی تو را
موی ابریشمی ات وه که چه خوابی دارد
هرچه رفتم پی دیدار تو مقدور نشد
تازه معلوم شدم عشق سرابی دارد
بوسه ای گاه به ما بی کس مظلوم ببخش
بخشش بوسه ندانی چه ثوابی دارد
هرسوالی نکن از هرکس و در هرجایی
که نه هر پاسخ نا پخته جوابی دارد
مهدیا یار مترسان که سوالی نکند
صحبت عشق بسا پاسخ نابی دارد
چشم زیبات چه رنگی و چه آبی دارد
لب لعل تو عجب رنگ شرابی دارد
باغ رویت گل بی حد و حسابی دارد
دست بردم که کنم ناز سر و موی تو را
موی ابریشمی ات وه که چه خوابی دارد
هرچه رفتم پی دیدار تو مقدور نشد
تازه معلوم شدم عشق سرابی دارد
بوسه ای گاه به ما بی کس مظلوم ببخش
بخشش بوسه ندانی چه ثوابی دارد
هرسوالی نکن از هرکس و در هرجایی
که نه هر پاسخ نا پخته جوابی دارد
مهدیا یار مترسان که سوالی نکند
صحبت عشق بسا پاسخ نابی دارد
شاعر مهدی رستادمهر
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
