مهدى خداپرست – شعر از چشم تو صد حيف كه كفرآميز است

عمرِ من كوته و زلفِ سيه ات هست بلند
مرتع زلفِ سياهِ تو چه حاصلخيز است

روى برگير نگارا كه در اين شهر غريب
طعنه ها تلخ شد و چشمِ رقيبان هيز است

عصر ، عطرِ تنِ يارم همه جا مى پيچد
دخترى منتظرم ، عصر ، سرِ جاليز است

مدتى شد كه گرفتار شده دست و دلم
مثلِ زنجير كه بر گردنِ تو آويز است

كُشته ها داده اى و شهر چه خالى شده است
به گمانم كه دو چشم سيه ات چنگيز است

من مسلمان شده ى طاقِ دو ابروى تو ام
شعر از چشم تو صد حيف كه كفرآميز است

#مهدى_خداپرست