قالب شعر: غزل

من  اگر  فارغ  از  احوال   دلِ   خویشتنم
قصه این نیست که مجنونم و سر می شکنم

ماجرا  شرح فراق  است و غمی  بی پایان
کهنه زخمی‌ست که پنهان شده  در  پیرهنم

تب عشق است که داده‌ست به رخ رنگ و لعاب
رنگ و  رخساره  نشان می‌دهد  از  سوختنم

هر که پنداشت که مجنونم و دیوانه ی عشق
این عجب نیست که رَخت  از تن خود بر نکَنم

حال  اگر  هوش   زسر   رفته  و  بی عافیتم
خوش نباشد که من از دیده‌ی خود دل بکنم

باورم هست که روزی برسد یوسف من
بدمد  روح  جوانی  چو  زلیخا  به تنم

محمد_حسین_نظری