مست لبهای تو هستم که مرا لبریزی

پوران محتشم

مست لبهای تو هستم که مرا لبریزی
به رگم تازه تر از صبح،غزل می ریزی

تب لبهای تو تند است شبیه فلفل
فلفلی سرختر از تاب و تب پاییزی

هر کجا می روی انگار نداری باکی
که از این سلسله ی درد نمی پرهیزی

مولوی می چکد از سطر غزلها تا تو
ماه شبهای پریشان شده ی تبریزی

من زنم مثل پری تو ملک درگاهی
که در این خلقت یک دست ، شگفت انگیزی

من شدم همدم تنهایی تو اما تو
ساکت و سرد تر از قهوه ی روی میزی

پوران محتشم (پرنیان)

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران