مریم ملایی – پروانگی

این گریه ها یعنی که شعر تازه در راهست
یعنی که راه کوچه باغ عشق کوتاهست

دل دل نکن پروانه شو پرواز را حس کن
در پشت پیله، دل، کجا از نور آگاهست

گاهی کنار پنجره با پرده بازی کن
این آسمان پر ستاره لنگ یک ماهست

ماهی پر از عشق و پر از احساس دل بستن
ماهی که تا حوض دلش منظومه ها راهست

از شب نترس و سایه ها را مسخ نورت کن
اینک زمان دل سپردن بر سحرگاهست

ابریشم مرغوب دل را خرج دریا کن
در موج ها پروانه شو، این عمر کوتاهست