عـطـای یـعـقـوب از مـرگ تـو هـراسـیـدمشدی و نبـود بـیشم ز مرگ هیچ هراسدریغ لـفـظـی بـر همـه نمـط همـه گـوهردریغ طـبـعـی بـر هـر گـهر همـه الـمـاسسپهر …
| عـطـای یـعـقـوب از مـرگ تـو هـراسـیـدم | شدی و نبـود بـیشم ز مرگ هیچ هراس |
| دریغ لـفـظـی بـر همـه نمـط همـه گـوهر | دریغ طـبـعـی بـر هـر گـهر همـه الـمـاس |
| سپهر معطی شانست و هیچ عیب نبود | اگر به چون تو عطا بر جهان نهاد سپاس |
| و گرت بـستد و رشک آمدش عجب نبـود | کـه در کـمال و بـزرگی تـو را نبـود قـیاس |
| گــر بــگــریــد بــر تــو فــلــک روا بــاشــد | که بـیش چو تـو نبـیند جـهان مردشناس |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
