تا خودمو از یاد میبرم تو یادم میای
هر جا که از مرگ جان دادم میای
هر جا که از مرگ جان دادم میای
شاید دیر کرده ام قافیه را باخته ام
چه مهربانی که به حواس سادم میای
جاده ها سراسر نور شده ان تا بیای
آخر راه میبینم که کنار سجادم میای
من بی خبر سالها در پی تو گشته ام
نفهمیدم اون روز که از خود زادم میای
آذین بسته ام راهها را به افتخار دیدارت
نفس من تویی دیگه وقتشه دمادم بیای
شاعر مرتضی جوهری پیر
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
