مرتضی احمدی – هنگامه

ناز از تب خالت برود تا به بخارا

از موی بلوندی که تو داری نتوان گفت

زیبایی تو شاد کند دل به عزارا

در سطح که تعیین کنند حال,غریبان

هم سطح منی حتی نباشم اگه دارا

گرمای نگاهت که بزد تیر به سینه

باز از غم دردش برود تب همه بالا

اسباب کشیدی شده جسمت همه خسته

اسباب بچیدم ته دل، عشق تو یارا

هنگامه ی دیدار ، تو جانم بربودی

هنگامه من جان نستان با دل خارا

م.